Έπαθλο παρόντων.

Ποίημα του Ιωάν. Μαλτέζου.

Κι εἶναι κι αὐτοί οἱ Ἄγγελοι, π’ ἀκόμα φτερουγίζουν,

μέ τίς ψυχές ἀδούλωτες, -τῆς ἔνδοξης τριάδας,-

πάντα κοντά στά κύματα, ἐκειά που τούς δροσίζουν

κι οἱ μνῆμες τους ὀρθώνουνε, γιά χάρη τῆς Ἑλλάδας,

ἐπάνω στά πελάγη μας, π’ ἀκόμα τά φυλoῦνε

καί τίς βραχονησίδες μας, αἰῶνες παρουσίας,

μαζί μέ ὅσους ἔπεσαν – καί ὅσους τά φρουροῦνε,-

χιλιάδες χρόνια ὡς σήμερα, ὡς ἔπαθλο θυσίας.