Διασκευή από το περιοδικό ΄΄Πρός την
Νίκη΄΄
Τεύχος
Απριλίου 2001 με τίτλο ΄΄Ο
Εσταυρωμένος στη Πλώρη΄΄
του Ευάγ. Αθανασιάδη*
Εισαγωγή.
Η δόξα του Αβέρωφ είναι οι
Βαλκανικοί Πόλεμοι (1912-1913). Αλλά και η όλη διαδρομή του στους αγώνες του
Έθνους, ήταν πάντα σημαντική.
Παρακάτω
θα αναφερθούμε σε ένα άγνωστο εν πολλοίς γεγονός, που έλαβε χώρα με την
κατάληψη της χώρας από τους Γερμανούς το 1941.
Το πλοίο ήταν παλαιό, η συμμετοχή του στο πόλεμο,
το επιβάρυνε και άλλο, χρόνος, μέσα, και δυνατότητες για επισκευή δεν υπήρχαν.
Ιστόρημα.
Ήταν Μ. Πέμπτη 17 Απριλίου 1941 κι είχαν προηγηθεί
δραματικά γεγονότα για τη πατρίδα μας. Αρκετές μέρες πριν, μας είχε επιτεθεί η Γερμανία,
για να βοηθήσει τη σύμμαχό της Ιταλία, που είδε κι έπαθε από το στρατό μας στα
βουνά της Β. Ηπείρου. Το δεύτερο όχι που
είπαμε τότε στους Γερμανούς κατέπληξε τα κράτη όλα – να αντιταχθεί μια χώρα
μικρή σε δύο αυτοκρατορίες, η μια 45 και η άλλη 80 εκατομμύρια-.
 |
Η Σημαία του Θ/Κ Αβέρωφ μαζί με τη
Σημαία της Ακρόπολις είναι οι δύο
θεσμικές μεγαλύτερες σε διαστάσεις Σημαίες
|
Αλλά τα πράγματα πήραν τροπή τραγική. Κατέρρευσε η όμορφη
Γιουγκοσλαβία και οι Γερμανοί μπόρεσαν μέσω Σερβίας και προέλασαν νότια.. Κι οι
δυνάμεις μας υπερκεράστηκαν από τον όγκο των Γερμανών και τις τρομερές μηχανές
τους και βρέθηκαν αποκομμένες στην Αλβανία και τη Μακεδονία. Και άρχισε η
κάθοδος των Γερμανών, σφοδρή και ραγδαία και συνοδευόμενη από αεροπορικές
επιθέσεις απανωτές.
Σε
λίγες μέρες θα έμπαιναν οι Γερμανοί στην Αθήνα. Και ήρθε στα Υπουργεία διαταγή
να καούν τα αρχεία. Ήλθε και στο αραγμένο στην Ελευσίνα θωρηκτό Αβέρωφ κάποιο
έγγραφο, που έλεγε, πως θα έπρεπε να εγκαταλειφθεί και να αυτοβυθιστεί, για να
μην πέσει στα χέρια των εχθρών.
