Τι θέλεις, να κάνουμε Πόλεμο;

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

«Είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στον πόλεμο και την ντροπή. Διάλεξε τη ντροπή. Σύντομα θα έχουν και τον πόλεμο». (Ουίνστον Τσώρτσιλ αντιδρώντας για τη συμφωνία κατευνασμού του Χίτλερ).

Πολύ συχνά στη δίκαιη απαίτηση υπεράσπισης των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων ακούμε σαν απάντηση την ερώτηση της επικεφαλίδας.

 Και πράγματι η ερώτηση αιφνιδιάζει, πιάνει.

Είναι αφοπλιστική. Ποιος θα πει θέλω πόλεμο;

Και έτσι έγινε πιπίλα στο στόμα χαζοκουλτουριάρηδων, ξεχασμένων διανοητών, άνευρων πολιτικών, ανέξοδων προθύμων αναλυτών, όσων βαριούνται να σκεφτούν, ανθρώπων χωρίς προοπτική, τσαγανό και ζήλο.

Αλλά κανείς δεν επιδιώκει τον πόλεμο σαν αυτοσκοπό.

Ο πόλεμος σε βρίσκει, δεν τον επιλέγεις.

Και όμως, δεν υπάρχει και πιο χαζή ερώτηση.

Και όταν μια ερώτηση είναι χαζή, τότε ο ερωτών είναι αμετάκλητα χαζός.

Αν κάποιος δεν μπορεί να κάνει ούτε ερώτηση, πως θα μπορέσει να δώσει απαντήσεις. Αυτός δεν γνωρίζει ακόμα το πρόβλημα.

Αλλά και δεν ξέρει και τι να ρωτήσει για να μάθει για το θέμα.

Αυτός λοιπόν που υποβάλει μια τέτοια ερώτηση, είναι πολύ μακριά από το να συνθέσει την όποια απάντηση.

Ο πόλεμος δεν είναι το ζητούμενο.

Η αξιοπρέπειά μας, η τιμή μας, η Πατρίδα μας είναι το ζητούμενο.

Αλλά εάν έχασαν και το ζητούμενο, τότε είναι πολύ μακριά νυχτωμένοι.

Ρωτάνε αυτοί: Δλδ τι θέλεις να κάνουμε Πόλεμο;

Απαντώ. Δλδ εσύ τι θέλεις; Να μας κάνουν Πόλεμο; Και τότε τι να κάνουμε;

Να μας τα πάρουν όλα; Να μας υποτάξουν; Φόρου υποτελείς;

Να μην αντιδράσουμε στον πόλεμο τους;

Αλλά μήπως τώρα φανερώνεται ότι η Αποτροπή είναι η μόνη και καλύτερη λύση ;

Να ρωτήσω και εγώ: Δλδ εσύ τι θέλεις να μη κάνουμε Αποτροπή;

Να μην αποτρέψουμε τον Άρπαγα; Να τα δώσουμε όλα;

Να και ένα φαινομενικά παράδοξο.

Η αποτροπή είναι το αντίθετο του πόλεμου.

Είναι το αντίδοτο του Πολέμου.

Όσο ισχυρότερη και αποφασιστικότερη είναι η αποτροπή, τόσο πειστικότερη είναι, τόσο περισσότερο απομακρύνεται ο πόλεμος.

Όποιος δεν επιμελείται την Αποτροπή, ετοιμάζει να δεχθεί τον Πόλεμο.

Όποιος δεν ετοιμάζει την Αποτροπή, αυτός είναι που θέλει να υποστεί τον Πόλεμο.

Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι ειρηνόπληκτοι και οι πολεμοφοβικοί.

Γιατί ειρηνόφιλοι είμαστε οι υπόλοιποι.

Όταν φοβάσαι τον πόλεμο, τον προκαλείς για να σου έρθει.

Το δύστροπο σκυλί επιτίθεται σε όποιον καταλάβει ότι το φοβάται.

Θέλεις ειρήνη, ετοιμάσου για πόλεμο.

Ποτέ να μη γυρνάς τη πλάτη σου σε έναν επαπειλούμενο κίνδυνο και να προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ αυτόν. Αν το κάνεις, θα διπλασιάσεις τον κίνδυνο.

Αλλά αν τον αντιμετωπίσεις εγκαίρως, θα τον εξαλείψεις ή έστω θα τον μειώσεις σημαντικά. Ποτέ μην τρέχεις να γλιτώσεις από κάτι. Ποτέ!

Θα το προκαλέσεις να σε κυνηγήσει.

Εξ άλλου, με όποιον επιδιώκει να κερδίσει απειλώντας, σπάνια μπορείς να κάνεις μια καλή και δίκαιη ειρήνη.

Και όταν ο εκβιαστής έχει απέναντί του κάποιον, που δηλώνει ότι προσπαθεί να πετύχει μια καλή ειρήνη, επειδή φοβάται έναν πόλεμο, τότε είναι απόλυτα βέβαιο ότι και ο πόλεμος θα συμβεί και η ειρήνη δεν θα είναι καλή.

Οι Τούρκοι είναι καλύτεροι στις διαπραγματεύσεις και δεν θέλουν, φοβούνται τον πόλεμο.

Εμείς «καίμε» αυτό που φοβούνται και πάμε εμείς φοβισμένοι στο τερέν που αυτοί υπερτερούν. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν έχει ευνοϊκή προοπτική και δεν προοιωνίζει αίσια κατάληξη.

Δεν έχουμε κερδίσει καμία διαπραγμάτευση, μετά τον Ελ. Βενιζέλο. Σε κάθε φάση θα χάνουμε και κάτι.

Παράδειγμα; Η «ενδιάμεση συμφωνία» με τα Σκόπια. Πράγματι κερδίσαμε μια μεγάλη επιτυχία, το προσωρινό προσωνύμιο «ΠΓΔΜ», και δώσαμε οριστικά και αμετάκλητα ΑΟΖ στα Σκόπια. Που και πότε; Σε μια συμφωνία για το όνομα, δώσαμε ΑΟΖ. Δεν το πρόσεξε κανένας μας. Στην τελική συμφωνία, δεν χρησιμοποιήσαμε το πλεονέκτημα του «ΠΔΓΜ», το κάψαμε. Υποχωρήσαμε στο όνομα και η ΑΟΖ έμεινε.

Τέλος και σήμερα, γέμισαν τα κανάλια με διαφωνίες για τον χειρισμό των πρόσφατων γεγονότων. Μια απέραντη συζήτηση ποιος έκανε τα περισσότερα λάθη στο χθες. Καμία πρόταση, σκέψη και προοπτική για το μέλλον. Τόση πνευματική ένδεια και τόση ψυχική μειοδοσία;

Το ίδιο σκηνικό με την συμφωνία των Πρεσπών. Ατέλειωτες αναλύσεις, αναφορές και διενέξεις μεταξύ μας, για τα πόσα λάθη έκαναν πρόσωπα και παρατάξεις στο παρελθόν. Το 1/10 αυτής της ενέργειας αν στρέφαμε προς το εξωτερικό, θα μας έδιναν και την «Βιέννη».

Και σήμερα, ενώ έχουμε μπροστά μας μια τόσο κρίσιμη κατάσταση σε εξέλιξη, τα κόμματα, και οι όχι ευκαταφρόνητες «δυνάμεις σκέψης», αλλά και ο λαός, αρχίσαμε να τσακωνόμαστε για το παρελθόν και το παρόν. Δυστυχώς πολύ σύντομα θα διαπιστώσουμε, ότι έτσι χάσαμε το μέλλον!

Τον Τούρκο θα τον βρίσκεις πάντα είτε στο λαιμό σου, είτε στα πόδια σου. Και αυτό εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο από την δική σου στάση και ενέργειες.

Δεν υπάρχει επομένως ερώτηση προς εμάς «αν θέλεις να κάνεις πόλεμο».

Αλλά η ερώτηση είναι προς εσάς, «αν είσαι έτοιμος και δυνατός και αποφασισμένος να τον αποτρέψεις».

Μην ρωτάτε λοιπόν με παραπειστικές ερωτήσεις.

Αλλά απαντήστε εσείς και επί της ουσίας.

«Χρωστάμε σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα 'ρθούνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί»*.

* Απόσπασμα από το ποίημα του Κωστή Παλαμά:  "Η λειτουργία δεν τελείωσε", 1925