Η Ελληνό-γαλλικό-ιταλική Άσκηση.

 Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

 

Όλοι ακούσαμε τις ειδήσεις. 

Όλους μας άρεσε, χωρίς να ξέρουμε τι, σαν κάτι να μας γαργάλησε-θώπευσε το υπογάστριο μας. Καλό ακούστηκε. Καμιά φορά όμως είναι άγγιγμα «αγόρευσης», επί σκοπό.  Ότι και να είναι κάτι είναι… Αλλά…

Πρώτα τα ωραία.

1^ον. Αποδείχτηκε ότι η Κύπρος «δεν κείται μακράν», και αυτό από την εποχή του Κίμωνα.

2^ον. Η άσκηση έγινε πάνω από την ρότα του Oruc Reis (επάνω φώτο)  και ΝΔ της Κύπρου, που είναι το Yavuz (φώτο εντός κειμένου). Το μήνυμα σαφές: αποτελούν στόχο, και η δυνατότητα υπάρχει. Και στο «Πεδίο» δεν μετράνε προθέσεις και επιθυμίες, μετράνε Μόνο Δυνατότητες…

3^ον. Όταν πήγαν οι τούρκοι να αναχαιτίσουν ΝΔ της Κύπρου, διαπίστωσαν ότι άλλα Α/Φ στην Πάφο (ανάμεσα στην Τουρκία και στο Yavuz), πλήρη καυσίμων και πυρομαχικών είναι σε αποστολές αναχαίτισης και απομόνωσης της περιοχής… Αυτά στο «Πεδίο» πονάνε…

4^ον. Τα Ελληνικά F-16 φτάσανε στο Yavuz, με χαμηλή πτήση, χωρίς να γίνουν αντιληπτά… Κατατρύπησαν, κυριολεκτικά κουρέλιασαν την Τουρκική αεράμυνα… Είναι γερό χαστούκι και ρεζίλεμα… Μάθημα γερό, «ποιος γαυγίζει και ποιος δαγκώνει»…

5^ον. Τα Ελληνικά F-16 τα βρήκαν στην επιστροφή (αυτό που λέμε, «όταν εσείς πηγαίνατε εμείς γυρίζαμε»). Που και πάλι συνδυασμός με άλλους Ελληνικούς σχηματισμούς, ανάγκασαν τα τουρκικά να αποχωρίσουν καταδιωκόμενα…

6^ον. Στην περιοχή έδρασαν και δυνάμεις άλλων κρατών. Αυτά που είδαμε και αυτά που μας είδανε… Η καλύτερη διπλωματία. Βιωματική. Εμπράγματη. Δεσμευτική. «Επί των τύπων των ήλων»… Αυτή δεν ξεχνιέται, δεν παραγράφεται, δεν παρερμηνεύεται… Αυτή μεταφέρεται αυτούσια στους Τούρκους. Και η γλώσσα των πιλότων στην διπλωματία είναι στυγνή: «Θα σας την κάτσουν». «Είναι τρελοί. Μπορούν. Θα σας την κάτσουν»… Και αυτή την γλώσσα την καταλαβαίνουν όλοι… και πονάει…

7^ον. Τις ημέρες της ασκήσεως και της Ελληνικής NAVTEX, το Oruc Reis μαζεύτηκε Βορειοανατολικά. Οι «άνθρωποι», οι «γείτονες» ακούν, …αρκεί να τους μιλάς στην γλώσσα τους…, «Βαρβαριστί»… Τζάμπα προσπαθείς να μιλήσεις σε γάιδαρο με το παρακαλώ…, χωρίς να θέλω σε καμιά περίπτωση να μειώσω τα υπομονετικά αυτά υποζύγια…

 

Μετά τα ωραία, τα σοβαρά.

1^ον. Οι ημερομηνίες και τα έτη, 1920-2020. Τότε και τώρα… Πάλι Γάλλοι και Ιταλοί. Αλήθεια τι γυρεύουν αυτοί εδώ;…!! Αυτοί ξέρουν. Εμείς Ξέρουμε;; Τότε στην Μικρασιατική εκστρατεία οι Γάλλοι ήταν αριστερά μας και οι Ιταλοί (αυτοί μάλιστα αυτόκλητοι) δεξιά μας. Και ξαφνικά αποχώρησαν σε συμφωνία με τον κοινό εχθρό και συμφωνώντας μάλιστα να του αφήσουν τον οπλισμό και όλο το πολεμικό υλικό.

2^ον. Αυτοί κοιτούν την δουλειά τους, εμείς να κοιτάμε την δική μας δουλειά. Όποιος είναι δίπλα μας και ντουφεκάει τον εχθρό μας, είναι σύμμαχος. Έως εκεί. Αν δεν ντουφεκάει αλλάζουν όλα. Αν τον βοηθάει δικαιούται και κάποια βολή «παράπλευρης απώλειας»…

Αυτοί εφαρμόζουν τον κανόνας του αντάρτη: «στον πόλεμο μαζί και στο φαΐ μονάχοι»⁽¹⁾…

3^ον. Να μη ξεχνάμε το ρητό: «εσείς θα πολεμήσετε εμείς θα δοξαστούμε». Γιατί το λέω;

Ο Ερντογάν πιέζει την Ευρώπη. Απειλεί το Ισραήλ. Δεν τα βρίσκει με την Αμερική. Που είναι αυτοί λοιπόν;; «Ελλήνων προμαχούντες, Δυτικών εν Μεσογείω»;; Που είναι αυτοί; Πιστεύετε ότι το Ισραήλ θα σηκώσει έστω και ένα αεροπλάνο για εμάς; Που είναι η Αγγλία; Που ποτέ δεν έφυγε από την περιοχή; Και στην Μικρασία αυτή συμφώνησε με τους Ρώσους, αυτή μας έστειλε και ήταν απούσα. Που είναι η Αμερική με την «μαγαρισμένη ζυγαριά», των ίσων αποστάσεων;;..

4^ον. Όλοι αυτοί θα φτιάξουν ένα σενάριο, που θα πιέσουμε εμείς τους Τούρκους για να βγουν αυτοί στον αφρό. Και θα μας ξαναπούν ότι «οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες». Δεν είμαι μίζερος. Όχι. Απλά πρέπει σε αυτή την αναμπουμπούλα να βγούμε κερδισμένοι. Σαν τον «πρώτο μισό Βενιζέλο»… Θέλει πολύ μαστοριά και μαεστρία…

5^ον. Στον Έβρο βγάλαμε δουλειά για την διαπραγμάτευση που είχε η Ευρώπη τις επόμενες ημέρες με την Τουρκία. Έτσι εξηγείται και η συμπόρευση της Ευρώπης και η αφωνία διαμαρτυριών των ΜΚΟ και των «αλληλέγγυων»… Αυτό να έχουμε σαν στόχο να πετύχουμε και τώρα…

 

Συνεχής διεκδίκηση. Να μη μας θεωρούν δεδομένους. Και το χειρότερο να μη μας θεωρούμε δεδομένους...

Απόλυτη προετοιμασία να μην είμαστε της τελευταίας στιγμής και του "δεν θα συμβεί στη βάρδια μου".

Να μην είμαστε "υπάκουοι των ξένων". Να μη νομίζουμε ότι όλα λύνονται με τον "Μπάρμπα στην Κορώνη"… Αν δεν μπορούμε να φυλάξουμε τα αμπελοχώραφά μας, δεν θα μας τα φυλάξουν οι άλλοι… Οι άλλοι είναι πρόθυμοι να δώσουν τα δικά μας για κερδίσουν στα δικά τους… Τι πιο προφανές.

Ο Κολοκοτρώνης όμως, το "είδε αλλιώς" και δεν μπόρεσε να τον σταματήσει κανένας... Πήρε αυτό που ήθελε, ανάστησε την Ελλάδα… Δεν χρειάστηκε γράμματα πολλά. Ένα χρειάζονταν και το είχε: «Δεν κιότεψε». «Δεν υποκλίθηκε σε κανέναν πασά ή Ευρωπαίο». Μόνο η Ελλάδα του.

 

Στώμεν καλώς. Οι προκλήσεις πολλές. Εγρήγορση ακάματος. Θάρρος απαράμιλλο.

Το συμφέρον του Έθνους υπέρ πάντων των άλλων.

Και τότε η Νίκη και η Δόξα μαζί μας.

 

(1) Στο αντάρτικο ο καθένας κουβαλάει στην πλάτη του τα αναγκαία. Τα βαρύτερα πράγματα είναι τα τρόφιμα (κάποιων ημερών), και τα πυρομαχικά. Τα πυρομαχικά τα μοιράζεσαι με τον συναγωνιστή. Εξ΄ ου και «Στον πόλεμο μαζί». Είναι καλύτερο να ντουφεκάνε δύο όπλα.

Τα τρόφιμα όμως είναι η επιβίωσή σου. Κάνεις το «κουμάντο» σου. Τρως λίγο για να βγάλεις τις μέρες, μέχρι τον άλλο ανεφοδιασμό. Εξ΄ού και το «στο φαΐ μονάχοι».

Έτσι προέκυψαν και οι προσφωνήσεις: άλλο «συναγωνιστής» και άλλο «σύντροφος». Μετά οι όροι αμβλύνθηκαν. Όταν βρήκαμε τις μεγάλες κουτάλες του καπιταλισμού, γίναμε όλοι «σύντροφοι»… Μαζί τα φάγαμε…