Ο όρος «Υβριδικός» Πόλεμος είναι μια βλακώδης έκφραση.

Απόψεις: Ευάγγ. Αθανασιάδης

Αν κάνουμε μια ιστορική αναδρομή, θα διαπιστώσουμε ότι όλοι οι πόλεμοι, από αρχαιοτάτων χρόνων, είναι υβριδικοί (εφ΄όσον έχουν και το στοιχείο της εμπόλεμης σύρραξης). Δεν υπάρχει μη υβριδικός πόλεμος. Οι πρωτόγονοι κατά την επίθεση κτυπούσαν τις ασπίδες... Δλδ υβριδικός πόλεμος: σύρραξη σε συνδυασμό με ψυχολογικές επιχειρήσεις...

Επομένως ο όρος υβριδικός δεν λέει τίποτα. Πολύ περισσότερο δεν λέει κάτι καινούργιο και πρωτοποριακό. Απλώς συγχέει και θολώνει τα

περιγραφόμενα.

Αν δεν έχουν πολεμική σύρραξη, τότε είναι Ψυχρός Πόλεμος, ό,τι επιχειρήσεις και αν περιλαμβάνει.

Οι όροι έχουν αξία όταν περιγράφουν μονολεκτικά ή έστω συνοπτικά, κάτι συγκεκριμένο και σύνθετο. Σήμερα ο όρος Υβριδικός χρησιμοποιείται σαν «δεν θέλω» ή «δεν ξέρω» ή «δεν μπορώ» να ορίσω κάτι. Σαν να λέμε είναι «κάτι άλλο» που δεν ξέρω και δεν μπορώ να περιγράψω.

Πρέπει να οροθετηθεί νέα ορολογία:

Αυτό που βιώνουμε χρόνια τώρα, λαθρομετανάστες, προσκρούσεις πλοίων, παραβιάσεις κλπ, είναι πράγματι μια Νέα Μορφή πολέμου, που πρέπει να ονομαστεί «Ασύμβατος» ή «Ασυμβατικός» Πόλεμος, δλδ ένας πόλεμος (αντιπαράθεση) που δεν ακολουθεί την θεωρεία και τα πρότυπα του συμβατικού πολέμου. Ειδικά και συνήθως όταν δεν περιλαμβάνει και πυρά, είναι υποείδος και υποκατηγορία του Ψυχρού πολέμου. Ένα πιο δυναμικό είδος του ψυχρού πολέμου, μια αντιπαράθεση (με φιλοσοφική έννοια του όρου πολέμος) με κύριο χαρακτηριστικό το «Μη Πόλεμος» (με την στενή έννοια της στρατιωτικής ρήξης).

Θα μπορούσε να γίνει ολόκληρη «σχολή», θεωρεία, τεχνική και πρακτική, επιτελεία, σχεδίαση και τμήματα, με βάση το «Μη Πόλεμος».

Αν περιέχει και πυρά ή συνδυάζεται με συμβατικό πόλεμο τότε έχουμε ακόμη μια Υβριδική μορφή πολέμου, σίγουρα όμως όχι και τόσο νέα.

Στο Βιετνάμ χρησιμοποιήθηκε όχλος άοπλου πληθυσμού μπροστά από επιτιθέμενα τμήματα, και σίγησαν όπλα έμπειρων Αμερικανικών Μονάδων.

Απλώς οι Τούρκοι διαβάζουν και μελετούν πολύ και εμείς είμαστε μονίμως υβριδικά αδιάβαστοι (δλδ πολλών συνδυασμένων μορφών, υβριδική αγραμματοσύνη).

Αυτά δε τα τελευταία των «Αγνώστων Προσβολών», πρέπει να ονομαστούν «Ορφανές Επιχειρήσεις» και «Ορφανός Πόλεμος». Να σημειωθεί ότι επειδή διεξάγονται από τακτικά τμήματα δεν υπάγονται στο «Μυστικό Πόλεμο» όπου εκεί προβλέπονται τμήματα Μυστικού Πολέμου ή έστω Ανταρτοπολέμου, όπως το σαμποτάζ κλπ.

Να θυμόμαστε ότι η Αίγλη και η αξία της ελληνικής γλώσσας συνίσταται στη στενή σχέση και σινάφια του ονόματος με το περιγραφόμενο.

Αλλιώς ονομάστε το «φουντωτό παγώνι», αυτό μπορεί να αποκτήσει μελλοντικά εννοιολογική φόρτιση και να αποκτήσει νόημα και ουσία (όπως πχ λέμε «ο πόλεμος του ψύλλου» για τον Ανταρτοπόλεμο), αυτό τουλάχιστον, σίγουρα δεν δημιουργεί εννοιολογική σύγχυση.

ΥΓ 1. Αυτό είναι το μεγαλείο της Ελληνικής γλώσσας. Είναι γλώσσα μαθηματική και ατέρμων. Με συνθέσεις οριοθετημένων εννοιών ορίζει το νοούμενο. Πχ. η λέξη «αμυγδαλίτις». Λέξη της ιατρικής διεθνώς. Για τους ξένους είναι μια ξεκάρφωτη λέξη. Μια τυχαία σειρά γραμμάτων. Για την Ελληνική και τον Έλληνα είναι αυτονόητο. Η κατάληξη -ιτις, σημαίνει φλεγμονή. Αμυγδαλ-ίτις, είναι φλεγμονή των αμυγδαλών, όπως σκωληκοειδίτις, παγρεατίτις κλπ. Λες αυτό που βλέπεις.

ΥΓ 2. Αν κάποιος εμβαθύνει στον «Ασύμβατο» και «Ασυμβατικό» Πόλεμο θα διακρίνει ενδιαφέρουσες τακτικές εννοιολογικές διαφορές και διακρίσεις στα δύο είδη.