«ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΑ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ»;

«Είναι χώρα να φύγουμε»¹

να βρούμε άλλη πατρίδα;
Δίχως δεινά² να θίγουμε,
ν’ αφήσουμε την «ακρίδα»;

Είναι χώρα να ζήσουμε
μ’ «ηγέτες» ξεπουλημένους;
Σε ποια κήρα³ θ’ αφήσουμε
συνέλληνες σκλαβωμένους;

Είναι ώρα να φύγουμε
να πάμε σε τόπο ξένο;
Κι εάν εμείς ξεφύγουμε
θ’ αφήσουμε πίσω αίνο⁴;

Μα, η Πατρίς δεν ανήκει
σ’ αναιδείς⁵ λιμοκοντόρους.
Η Ελλάς Δαναών⁶ οίκοι⁷
εις Γένους σημαιοφόρους!

Η Πατρίς σ’ εμάς ανήκει
γαβριάδες αριπρεπείς⁸,
παίδες με ταγή στη νίκη,
έθους⁹ δε Ελληνοπρεπείς.

Ελλάς δεν σε χαρίζουμε
σε φαύλους¹⁰ εθνοπροδότες.
Προς έγερση βαδίζουμε
οι εραννοί¹¹ σου ιππότες¹².

Πατρίς, με επανάσταση
θα σώσουμε τα παιδιά σου
κι Ελλήνων την Ανάσταση
θα φέρουμε στην ποδιά σου!

Δεν είν’ ώρα να φύγουμε,
μήτε να ξενιτευθούμε
Είν’ ώρα να «σας λήγουμε»,
την πτώση σας να γευθούμε.

Είναι χώρα εγέρσεως
για Φυλής Ελλήνων πάλη,
των φοίβων¹³ εξεγέρσεων,
που σας κάμει αιθάλη¹⁴!

1. «Είναι χώρα να φύγουμε»: σύνθημα γραμμένο σε τοίχο.
2. δεινόν (Ορφική και Ομηρική λέξη): φοβερό, μεγάλο, ισχυρό υπέρ το σύνηθες, επιτήδειο, ικανό.
3. κήρα (Ορφική και Ομηρική λέξη): μοίρα, συμφορά, όλεθρος, φθορά, βλάβη.
4. αίνος (Ορφική και Ομηρική λέξη): διήγηση, μύθος, παραβολή, έπαινος.
5. αναιδής (Ορφική και Ομηρική λέξη): χωρίς αιδώ, αναίσχυντος, αυθάδης, μεγάλος, τερατώδης, αδάμαστος.
6. Δαναοί (Ορφική λέξη): προσφώνηση των Ελλήνων από τον Όμηρο.
Δαναοί: Έλληνες.
7. οίκοι (Ορφική και Ομηρική λέξη): εν τη οικία, εις την πατρίδα, εις τα ίδια «τα οίκοι», η πατρίς, τα ιδιάζοντα εις την πατρίδα.
8. αριπρεπής (Ορφική και Ομηρική λέξη): μεγαλοπρεπής, ένδοξος.
9. έθος (Ορφική και Ομηρική λέξη): ήθος, συνήθεια, έθιμο.
10. φαύλος (Ορφική και Ομηρική λέξη): αχρείος, ποταπός, λιτός, απλός, άχρηστος, ανωφελής, δειλός, άσχημος, κακός, επιβλαβής.
11. εραννός (Ορφική και Ομηρική λέξη): όμορφος, τερπνός, εράσμιος.
12. ιππότης (Ορφική και Ομηρική λέξη): η λέξη χρησιμοποιείται από τον Ορφέα και τον Όμηρο ως προσωνύμιο των υιών των βασιλέων, ήτοι των πριγκήπων·
ιππότης: πρίγκηπας.
13. Φοίβος (Ορφική και Ομηρική λέξη): ο Απόλλων, ο ήλιος· ως επίθετο: καθαρός, λαμπρός· εδώ χρησιμοποιείται ως επίθετο.
14. αιθάλη (Ορφική και Ομηρική λέξη): καπνιά, στάχτη.

Από το βιβλίο - ποιητική συλλογή
''ΘΟΥΡΙΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΝΕΟΣ - ΜΕΡΟΣ ΙΙ''

7 Ιουν 2013 - Αθήνα

Γρηγόριος Ι. Νταβαρίνος