Οδεύοντας προς το 2026 ΜΕΡΟΣ Γ’

 Άρθρο Γνώμης ε.α 

ΜΕΡΟΣ Γ’: ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2025 – ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΤΕΛΕΙΑΣ ΚΑΤΑΙΓΙΔΑΣ

Καποδίστριας: Η Κινηματογραφική Επιστροφή στην Ηθική

Η ταινία του Γιάννη Σμαραγδή για τον Ιωάννη Καποδίστρια έρχεται σε μια χρονική στιγμή που η ελληνική κοινωνία αναζητά απεγνωσμένα ένα ηθικό πρότυπο. 

Ο Καποδίστριας δεν προβάλλεται στην οθόνη απλώς ως ο θεμελιωτής του κράτους, αλλά ως ο ηγέτης που αρνήθηκε τον μισθό του, που έβαλε το «εμείς» πάνω από το «εγώ» και που τελικά δολοφονήθηκε από τις εγχώριες «φατρίες» και τους ξένους προστάτες που δεν ήθελαν ισχυρούς και ανεξάρτητους θεσμούς.

Η σύνδεση με το σήμερα είναι ανατριχιαστική και λειτουργεί ως καθρέφτης αυτογνωσίας. Οι «κοτζαμπάσηδες» του 1831 έχουν αντικατασταθεί από τα σύγχρονα επιχειρηματικά και πολιτικά τζάκια που λυμαίνονται το δημόσιο χρήμα. Η ταινία μας δείχνει τι θα μπορούσαμε να είμαστε και τι επιτρέψαμε να γίνουμε. Η ηθική ανωτερότητα του Κυβερνήτη έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τον κυνισμό των σύγχρονων "διαχειριστών", καθιστώντας το έργο αυτό μια πολιτική πράξη που ξεπερνά τα όρια της τέχνης.

Το Εκρηκτικό Κοκτέιλ του Δεκεμβρίου 2025

Βρισκόμαστε στο κατώφλι του Δεκεμβρίου του 2025 και όλα τα παραπάνω συγκλίνουν σε μια επικίνδυνη συγχρονία. Δεν έχουμε να κάνουμε με μεμονωμένα γεγονότα, αλλά με τη δημιουργία ενός εκρηκτικού κοινωνικού κοκτέιλ.

Σκεφτείτε τη χρονική στιγμή:

 * Θεσμική Πίεση: Οι έρευνες της ΕΕ για τα αγροτικά και τον ΟΠΕΚΕΠΕ έχουν πλέον ολοκληρωθεί, φέρνοντας τη χώρα αντιμέτωπη με τεράστιους καταλογισμούς και αποκαλύψεις.

 * Ηθική Δικαίωση: Ο αγώνας της Μαρίας Καρυστιανού για τα Τέμπη κορυφώνεται στα ευρωπαϊκά όργανα, απονομιμοποιώντας πλήρως το αφήγημα της συγκάλυψης.

 * Ιστορική Αφυπνιση: Η προβολή της ταινίας για τον Καποδίστρια λειτουργεί ως ο καταλύτης που μετατρέπει την απογοήτευση σε συνειδητοποίηση της παρακμής.

Αυτή η συσσώρευση πίεσης, σε συνδυασμό με την απονομιμοποίηση λόγω της τεράστιας αποχής, δημιουργεί μια νέα, αχαρτογράφητη πραγματικότητα. Η κοινωνία, πιεσμένη οικονομικά και προσβεβλημένη ηθικά, μπορεί να προσδώσει στις εξελίξεις άλλες, απρόβλεπτες διαστάσεις. Δεν μιλάμε πλέον για μια απλή κυβερνητική φθορά, αλλά για το ενδεχόμενο μιας δομικής ανατροπής του πολιτικού σκηνικού, καθώς το αίτημα για "Νέα Μεταπολίτευση" παύει να είναι θεωρητικό και γίνεται όρος επιβίωσης.

Το άρθρο μας στη «Φωνή Εντός» καταλήγει με μια προειδοποίηση: Όταν οι θεσμοί καταρρέουν και η ηθική εξορίζεται, η ιστορία έχει δείξει ότι οι λύσεις δίνονται συχνά στους δρόμους και όχι στα κοινοβουλευτικά έδρανα. Ο Δεκέμβριος του 2025 ίσως να είναι ο μήνας που θα θυμόμαστε ως την αρχή του τέλους για το παλιό σύστημα.