Η Επίσκεψη της ΠτΔ στο Καστελλόριζο

 Χρονογράφημα του Ευάγγ. Αθανασιάδη.

 

Όπως είναι γνωστό, στα άρθρα μας διαβάζουμε τις ειδήσεις με ιδιαίτερο, διεισδυτικό τρόπο.

Μου είχε πει κάποιος, όταν του πήγα ένα έγγραφο: «να διαβάζεις τι λέει το έγγραφο πίσω από τα γράμματα».

Έτσι θα διαβάσουμε την είδηση. Πίσω από τα γράμματα… Ο Ερντογάν φωνάζει, αμφισβητεί, ισχυρίζεται, γαβγίζει..

 Η ΠτΔ πηγαίνει! Μια φωτογραφία αρκεί. Αυτηνής είναι το Καστελόριζο. Εσύ Ερντογάν …μπορείς να πάς;… Ρωτάω;… Μπορείς;… Τότε τι φωνάζεις;;… Μόνο θόρυβο και σαματά κάνεις…

Η ΠτΔ «δάγκωσε». Ερντογάν συνέχιζε να γρυλίζεις λυπητερά και με την ουρά κάτω από τα σκέλη και …τράβα κουπί στο Oruc Reis….

Η ΠτΔ πήγε. Γιόρτασε. Έψαλλε τον Εθνικό Ύμνο. Χαιρέτησε τις αναπεπταμένες πολεμικές σημαίες! …Ερντογάν… συνέχισε να ρίχνεις βοτσαλάκια στο κύμα…

Η επίσκεψη της ΠτΔ είναι πράξη απολύτου Εθνικής Κυριαρχίας και αδιαλείπτου Εθνικής Επιμονής. Πήγε για να δηλώσει μια φράση, που μπορεί να σας θυμίσει και κάτι άλλο άσχετο, ενός άλλου άσχετου: «Έλληνες υπάρχουν»! Και αυτοί υπάρχουν σίγουρα!!

 Και τώρα οι μικρές λεπτομέρειες, που έχουν το νόημά τους και το χιούμορ τους.

Κάτι για να διανθίσουμε λίγο και την ατμόσφαιρα. Κάτι μεταξύ σοβαρού και αστείου κάτι μεταξύ «τυρού και αχλαδίου», Αλλά πέρα ως πέρα αληθινά.

Από τη Ρόδο στο Καστελλόριζο έχω πάει, σε περίοδο κρίσεως, με Ελικόπτερο. Ήταν Χιούι (UH-1H, Huey).

Το ελικόπτερο είναι μια πτητική μηχανή που δεν έχει φτερά. Βασίζεται σε ένα φυσικό φαινόμενο της όσης του αέρα. Μάλλον είναι η πιο συγγενής τεχνολογική εφαρμογή, αυτού που διαβάζουμε στα παραμύθια το «μαγικό χαλί, που πετάει». Ειδικά το Χιούι. Ένα «πάτωμα-χαλί» 2,5 τμ, στον αέρα.

Αν συμβεί κάτι δεν έχει τη δυνατότητα φυσικής ολισθήσεως, αντώσεως στα φτερά.

Έχει μια ιδιαίτερη και ακραία διαδικασία, της αυτοπεριστροφής, δλδ μιας προσπάθειας ελεγχομένης πτώσης, όπου ο χειριστής πρέπει να συμπεριφερθεί με ένα τρόπο μεταξύ ταχυδακτυλουργού και φακίρη. Τα ζήσαμε και αυτά και έτυχε και πέσαμε σε «μάγκα». Χάρη στον Χάρη… Και έχουμε «μάγκες». (Χάρης ήταν ο πιλότος).

Ειδικότερα στο Ε/Π Σινούκ (Boeing CH-47, πήρε το όνομά του από την φυλή των Ινδιάνων, Chinook) είσαι σε ένα κλειστό χώρο και δεν βλέπεις τίποτα (έχω πετάξει για άλματα με αλεξίπτωτο και ασκήσεις). Να… πώς να σας το περιγράψω;;… σαν ένα «μπαούλο» που πετάει…

Αλλά ειδικότερα στη συγκεκριμένη περιοχή, και να πάς σε κάποιο φινιστρίνι, θα βλέπεις ένα απέραντο πέλαγος. Αν δεις στεριά; …είναι Τουρκία…

Στη πτήση με το Σινούκ λοιπόν δεν βλέπεις τίποτα, και τα μόνα που αντιλαμβάνεσαι είναι οι κραδασμοί της πτήσεως, ο θόρυβος των κινητήρων, ένας συριγμός λειτουργικών μηχανημάτων και τα πλαταγίσματα των ελίκων.

Σε οποιοδήποτε μεταβολή των ατμοσφαιρικών συνθηκών, γίνονται μικροτραντάγματα και οι έλικες κάνουν ένα «εξωγήινο» παφλασμό, που σε αυτόν που το πρωτοζεί, του δημιουργεί την απόλυτη βεβαιότητα και πεποίθηση ότι πέφτει.

Τώρα άμα περάσει και κανένα Ελληνικό F-16 καλύψεως – υποστηρίξεως … εεε τότε…

Όταν μεταφέρονται στρατιωτικά τμήματα, υπάρχει μια σχετική προπαίδευση και εμπειρία, αλλά και αλληλογνωριμία μεταξύ των ατόμων. Ο Λοχαγός ξέρει τους πιλότους. Οι οπλίτες ξέρουν τον Λοχαγό. Μόνο που κοιτιούνται στα μάτια αρκεί. Δεν σκυθρωπιάζει ο Λοχαγός, δεν σκυθρωπιάζει κανένας … Απόλυτη γαλήνη… Αν τους δείξει και με το χέρι «ΟΚ», τότε … απέραντη ευτυχία.... Αν τους χαμογελάσει κιόλας … τουρισμός, ταξίδι αναψυχής, … Ωνάσης.

Δεύτερη λεπτομέρεια, για να πάς από τη Ρόδο προς Καστελλόριζο, το Ε/Π δεν ακολουθεί μια ευθεία πορεία γιατί θα μπει στο τουρκικό FIR. Πηγαίνει για περίπου 35 λεπτά,  ΝΑνατολικά, στο απόλυτο πέλαγος και μετά στρέφει περίπου 90 μοίρες, ΒΑνατολικά, για 15 περίπου λεπτά, για να πάει στο Καστελόριζο, στην Ελλαδάρα μας. Σε αυτό το 2ο σκέλος ότι βλέπεις είναι Τουρκία. Μια κουκίδα είναι το Καστελόριζο. Κάποτε έχει και σύννεφα. Και αναρωτιέσαι «θα τη βρει;».

Τι λέτε ορέεεε…. Το Καστελλόριζο;; Το Καστελλόριζο δεν θα βρει; Και με τα μάτια κλειστά, και με τα χέρια δεμένα, και τα πόδια να του δέσεις, στο Καστελόριζό του …θα πάει… Έχει πετάξει τόσες φορές… Είναι δικό του. Έχει πετάξει τόσες φορές μέρα και νύχτα… Έχει «σπρωχτεί» με τον τούρκο και πέρασε … Είναι δικό του, θα πάει και θα ξαναπάει με οποιεσδήποτε συνθήκες. Είναι το Καστελλόριζο.

Και για κοιτάξτε συγκυρίες και συμπτώσεις. Τυχαίο; Την ονόμασαν Νήσο Μεγίστη. Και είναι πράγματι Μεγίστη και Τρισμέγιστη.

Και πάμε τώρα σε μία Κυρία. Την παίρνουν από τα έδρανα του ΣτΕ, αυτή μέχρι τότε διάβαζε, γράφε, σκεφτόταν, αποφάσιζε και ξαφνικά… το διπλωματικό επιτελείο, της λέει: «Σινούκ και Καστελλόριζο». Δεν έχει δει ποτέ πιλότο στη ζωή της, δεν έχει δει ελικόπτερο… και το χειρότερο δεν έχει ούτε …Λοχαγό!…

Και πρέπει να περάσει, …να περάσει αυτό το τεστ που σας περιέγραψα παραπάνω, θόρυβοι, παφλασμοί, αναταράξεις, απέραντο πέλαγος, ό,τι ξηρά Τουρκία και το κυριότερο… χωρίς Λοχαγό!

Μα την αλήθεια… με όλο το σεβασμό που έχω στη ΠτΔ, σαν θεσμό, εάν μου ζητάτε τη γνώμη μου, ένας τρόπος υπάρχει, ακουστικά απόλυτης ηχομόνωσης και αναισθησιολόγος… Να ταξιδεύει σε καταστολή….  Δεν παίζεται αυτό!!..

Βεβαίως υπάρχει μια πιο δυνατή, αποτελεσματική επιλογή. Να ακούει «ράδιο ενημέρωση», την εκπομπή «Φωνή Εντός» … Και όμως αυτή πήγε. Ίσως άκουγε «Φωνή Εντός».

Ψηλά οι σημαίες, ψηλά οι καρδιές.

Αυτά μεταξύ «τυρού και αχλαδίου», μεταξύ σοβαρού και αστείου. Η περιγραφή των δυσκολιών της πτήσεως είναι πραγματική για να καταλάβουμε και οι υπόλοιποι ότι το να είσαι ΠτΔ δεν είναι και αυτό απλό και εύκολο πράγμα.