Για ποια αποστρατικοποίηση μιλάτε;

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

Διαβάζω έντονα και έξαλα δημοσιεύματα: «Οι τούρκοι θέλουν να θέσουν το θέμα της αποστρατικοποίησης των νησιών». 

Μα φυσικά και θέλουν εδώ και χρόνια.

Τι το νέο, τι το περίεργο. 

Αλλά δεν τους παίρνει και δεν τους περνάει. Πυροτεχνήματα και κροτίδες αποπροσανατολισμού, χωρίς νόημα. 

Τηλεοπτικός σαματάς. 

Γαϊτανάκι για να μας απασχολούν και να κατατριβόμαστε μεταξύ μας, για να μην ασχολούμαστε με τα κυρίως θέματα που θα τεθούν.

Πόσοι αφελείς πέσανε στο «δόκανο» και μάλιστα εθνικά ευαίσθητοι; Ας ξαναμετρηθούμε.

Α. Εσωτερικός σαματάς χωρίς νόημα.

1. Η Κυβέρνηση η τωρινή και οι παλαιότερες, σταθερές και αμετακίνητες:

«Διαπραγμάτευση για μία και μόνη διαφορά, οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ».

Και οριοθέτηση γίνεται μόνο με συνεννόηση των εκατέρωθεν χωρών. Δεν μπορεί να γίνει με άλλον τρόπο. Δεν γίνεται μονομερώς.

2. Τώρα είμαστε σε διερευνητικές συνομιλίες, όχι σε διαπραγμάτευση, και έτσι προτείνονται  θέματα για την ημερησία διάταξη. 

Μπορεί να αναφερθεί οτιδήποτε, που απορρίπτεται όμως αμέσως, αφού είναι εκτός θέματος. Προς τι το ξάφνιασμά μας. Αυτό θέλουν να μας αποπροσανατολίσουν.

3. Και τελικά και δεν τους συμφέρει να το θέσουν! Μα γιατί δεν τους συμφέρει;; Διότι:

Β. Ποια αποστρατικοποίηση; (Μια γενική θεώρηση).

Όταν θέτεις θέμα αποστρατικοποίησης προϋποθέτει ότι δεχόμαστε δύο πράγματα:

1/ Ότι υπάρχουν Διεθνείς Συμφωνίες, Διεθνές Δίκαιο και Διεθνή Ψηφίσματα, τα οποία σεβόμαστε, δεχόμαστε και ζητάμε να συμμορφωθούμε σε αυτά και:

2/ Ότι πρέπει να βρούμε αν στρατεύματα κακώς βρίσκονται σε κάποιον τόπο.

Επομένως:

Πρώτον: Η Τουρκία θεωρεί ισχύουσα και ισχυρή τη συνθήκη της Λωζάννης(2) και τις λοιπές για το Αιγαίο.

Δεύτερο: Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από την πιο ξεκάθαρη παράνομη παραμονή ξένου στρατού σε ξένο τόπο: τον Κατοχικό Τουρκικό Στρατό στην Κύπρο, για το οποίο έχουν εκδοθεί δεκάδες ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Μιλάμε σαν εγγυήτρια δύναμη.

Γ. Δεν μπορούν, δεν τους συμφέρει να το θέσουν (Πιο ειδική θεώρηση):

1/ Όπως προαναφέρθηκε, για να στηρίξουν αυτό το επιχείρημα επικαλούνται, άρα αναγνωρίζουν και ζητούν την εφαρμογή των συνθηκών που προβλέπονται για το Αιγαίο(1), τις οποίες όμως υποτίθεται ότι δεν αναγνωρίζουν και θέλουν να αναθεωρήσουν. Δλδ αυτοαναιρούνται.

2/ Ακόμα, ζητώντας αυτό από την Ελλάδα, ΑΜΕΣΑ αναγνωρίζουν, ότι τα νησιά και οι βραχονησίδες όχι μόνο μας ανήκουν, αλλά και ασκούμε επ΄ αυτών, από πολλών ετών, τα κυριαρχικά μας δικαιώματα. 

Τώρα μας ζητούν απλά να διαφοροποιήσουμε τον τρόπο ενάσκησης της κυριαρχίας μας, σύμφωνα με κάποια ερμηνεία των συνθηκών, που κάνουν αυτοί. 

Δλδ αναιρούν την κυρία απαίτησή τους να αμφισβητούν την κυριαρχία μας στα νησιά και τελικά έτσι μας την αναγνωρίζουν. Τους συμφέρει; Θα το κάνουν;

3/ Οι Συνθήκες για τα νησιά, δεν προβλέπουν κάτι τέτοιο. Προβλέπουν ύπαρξη Στρατού, Εθνοφυλάκων  και Αστυνομίας (άρθρο13)(4).

4/ Αυτό που προβλέπουν οι Συνθήκες είναι να μην δημιουργηθούν ναύσταθμοι.

 Διότι τα νησιά έχουν μεγάλη ναυτική αξία, ελέγχου της ευρύτερης περιοχής και κυρίως για επιθετικές ενέργειες. 

Αυτό είναι και το νόημα της μη στρατικοποίησής τους. 

Εμείς το τηρούμε δεν έχουμε ναυστάθμους. 

Να σημειωθεί ότι οι Γερμανοί και Ιταλοί είχαν σημαντικούς Ναυστάθμους και σοβαρές αεροναυτικές βάσεις και δυνάμεις στη περιοχή.

5/ Εξ΄ άλλου, όταν ένας τόπος απειλείται είναι Διεθνώς αποδεκτή η αντίληψη, λήψης των αναγκαίων μέτρων για την ασφάλειά του. 

Εμείς δεν έχουμε κανένα τμήμα, που να μπορεί να εκδηλώσει απειλή ή επιθετική δράση ή αποστολή στις απέναντι ακτές. 

Αυτοί να αποσύρουν τα αποβατικά, τις λέμβους και επιθετικά τμήματα από τη μεριά τους. 

Και όχι απλά να τα αποσύρουν αλλά να τα βουλιάξουν, γιατί δεν έχουν καμία άλλη αποστολή εκτός από το να επιτεθούν στα Ελληνικά νησιά. 

Δεν έχουν αυτοί νησιωτικό χώρο να εξυπηρετήσουν.

Δ. Συνοψίζοντας:

1/ Επομένως  οι όποιες αιτιάσεις περί αποστρατικοποιήσεων είναι εκτός της προβλεπομένης θεματολογίας της διαπραγμάτευσης και δεν συζητούνται και απορρίπτονται εξ αρχής.

2/ Εάν θέλουνε να ομιλούν για αποχωρήσεις στρατευμάτων, πρώτα να πάρουν τα παράνομα κατοχικά τουρκικά στρατεύματα από τη Κύπρο, για τα οποία υπάρχουν τόσες αποφάσεις του ΟΗΕ.

3/ Ας μας εξηγήσουν τι αποστολή έχει η Στρατιά Αιγαίου και αν συνάδει η ύπαρξή της με την μεταξύ μας συμμαχική ιδιότητα.

Σημαντική σημείωση: 

α) Να επισημανθεί ότι δεν πρέπει να γίνεται κανένας συσχετισμός ή υπαινιγμός για αναλογική απόσυρση στρατευμάτων εκατέρωθεν των συνόρων. 

Αυτή είναι παλιά, πάγια διπλωματική και στρατηγική τους επιδίωξη. Κάποιοι αφελείς μιλάνε για μια αμοιβαία απόσυρση των στρατευμάτων 30-50 χιλ πίσω. 

Τακτικά και τεχνικά αυτό είναι «στρατηγικό έγκλημα». Απέραντη ανοησία!

Η επανάκαμψη του επιτιθεμένου σε χερσαίο χώρο, απαιτεί 1 ώρα, ενώ η επανεγκατάσταση του αμυνομένου, στον ιδιόμορφο στενό χώρο του Έβρου, αλλά και ακόμα χειρότερα στον ακόμη πιο ιδιόμορφο νησιωτικό χώρο, απαιτεί περισσότερες από 2-3 ημέρες και τα τμήματα πάλι θα έχουν μειωμένη επαφή και γνώση του εδάφους, της οργανώσεως του, της γνώσης-συντήρησης και χρήσης των τεχνικών έργων κλπ. Και δυστυχώς, αυτά τα επικαλούνται και άνθρωποι, που θέλουν να φαίνονται και σοβαροί…!

β) Η δημιουργία ουδετέρων Ζωνών και Ζωνών ασφαλείας, όρα, όπως Συρία, είναι η μοντέρνα σύγχρονη επεκτατική μεθοδολογία, καθώς η αλλαγή συνόρων δεν είναι διεθνώς τυπικά αποδεκτή.

Και τώρα μια ουδετέρα περιοχή για παραμονή προσφύγων, μοιάζει σαν το επιδιωκόμενο τους.

Ας θυμηθούμε τις συμφωνίες για επιστροφή των προσφύγων, ότι αυτοί πρέπει να μην έχουν απομακρυνθεί από τα εμπρός νησιά. Επιδιώκεται να δημιουργείται μια Ζώνη (των εμπρός νησιών) με αυξημένο αριθμό προσφύγων. Με όποιες προεκτάσεις αυτό μπορεί να συνδυάζεται. (κίνδυνος εξέγερσης, δολιοφθορές και παρενόχληση, υποβοήθηση τακτικών επιχειρήσεων, επέμβαση για λύτρωση ομοθρήσκων, ανάληψη ρόλου παροχής καλυτέρων συνθηκών κλπ).

4/ Εάν ξεκίνησαν και πολύ καλά κάνανε και αποδέχονται τη Συνθήκη της Λωζάννης.

 Να ξεκινήσουν να την εφαρμόζουν επιμελώς περιορίζοντας τις απαιτήσεις τους έως τα 3 ν.μ. από τις ακτές (άρθρον 6)(3) και στην απαγόρευση υπερπτήσεων (άρθρο13)(4)  δυτικά της γραμμής αυτής, που είναι και ρητές προβλέψεις των συνθηκών.

5/ Ας δουν λοιπόν αυτοί πρώτα οι τούρκοι, τι οφείλουν να κάνουν σε εφαρμογή των συνθηκών και να προσαρμοστούν.

6/ Επιπλέον πρέπει να τους τονιστεί ότι λόγω της παραβατικής τους συμπεριφοράς.

Με τις μεγάλες  μεταναστευτικές ροές, που σκόπιμα δεν περιορίζει η τουρκία, απαιτείται επαύξηση των δυνάμεων εθνοφυλάκων και δυνάμεων τάξεως. 

Όσο η τουρκία δεν περιορίζει την λαθρομετανάστευση, τόσο εμείς επιβάλλεται, έχουμε διεθνή υποχρέωση, να αυξάνουμε τις Κρατικές μας δυνάμεις, για καθαρά ανθρωπιστικούς και λειτουργικούς λόγους. 

Ελέγξτε τα σύνορά σας και σταματήστε τις ροές.

Ε. Συμπερασματικώς.

1/ Ας μη πέφτουμε στην παγίδα των τουρκικών πυροτεχνημάτων. Η αποστρατικοποίηση δεν εμπίπτει σε καμία περίπτωση στις συνομιλίες, για την ΑΟΖ.

2/ Η Τουρκία το κάνει για αντιπερισπασμό, για εσωτερική μας διάσπαση και μάλιστα, «σκοπεύει» να διασπάσει το εθνικά σκεπτόμενο τμήμα της κοινωνίας, κτυπώντας «υπερευαίσθητα» τμήματα αυτής, αυξάνοντας την εσωστρέφειά μας, πλήττοντας την εθνική ενότητα, τροφοδοτώντας το σπόρ της εθνικής μας μιζέριας, όπως και την συνήθη πλέον στείρα συνομοσιολογία.

3/ Ας μείνουμε ενωμένοι και ομονοούντες. Μάλλον «συν Θεό» φαίνεται ότι κάτι πάει καλά.

Πολύ προσοχή από όλους. Μη βλάψουμε την Πατρίδα από «υπερπατριωτισμό» και υπερβολική εξυπνάδα.

 

Παραπομπές:

(1) Οι συνθήκες που αναφέρονται στα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, ομαδοποιούν αυτά σε τρείς υποπεριπτώσεις:

1/ Λήμνο και Σαμοθράκη: ενσωματώθηκαν με την συνθήκη Λωζάννης (1923), που αντικαταστάθηκε με την συνθήκη του Μοντρέ (1936), στην οποία δεν υπάρχουν διατάξεις περί στρατιωτικής παρουσίας στα νησιά αυτά.

2/ Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο και Ικαρία: ενσωματώθηκαν με την συνθήκη Λωζάννης (1923).

3/ Δωδεκάνησα (Κως, Ρόδος κλπ): ενσωματώθηκαν με την συνθήκη των Παρισίων (1947), στην οποία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος η Τουρκία.

 

(2) Το κείμενο της Συνθήκης Λωζάννης

(3) Συνθήκη Λωζάννης, (Άρθρον 6 εδάφιο β): «…τα θαλάσσια όρια (της Τουρκίας) περιλαμβάνουσι τας νήσους και νησίδια τας κειμένας εις απόστασιν μικροτέραν των τριών μιλλίων από της ακτής».

Ομοίως στο άρθρο 12 (τελευταία πρόταση): «…αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν».

(4) Συνθήκη Λωζάννης, (Άρθρον 13): «Προς εξασφάλισιν της ειρήνης, η Ελληνική Κυβέρνησις υποχρεούται να τηρή εν ταις νήσοις Μυτιλήνη, Χίω, Σάμω και Ικαρία τα ακόλουθα μέτρα:

1. Αι ειρημέναι νήσοι δεν θα χρησιμοποιηθώσιν εις εγκατάστασιν ναυτικής βάσεως ή εις ανέγερσιν οχυρωματικού τίνος έργου.

2. θα απαγορευθή εις την Ελληνικήν στρατιωτικήν αεροπλοΐαν να υπερίπταται του εδάφους της ακτής της Ανατολίας.

Αντιστοίχως, η Οθωμανική Κυβέρνησις θα απαγορεύση εις την στρατιωτικήν αεροπλοΐαν αυτής να υπερίπταται των ρηθεισών νήσων.

3. Αι ελληνικαι στρατιωτικαί δυνάμεις εν ταις ειρημέναις νήσοις θα περιορισθώσι εις τον συνήθη αριθμόν των δια την στρατιωτικήν υπηρεσίαν καλουμένων, οίτινες δύνανται να εκγυμνάζωνται επί τόπου, ως και εις δύναμιν χωροφυλακής και αστυνομίας ανάλογον προς την εφ’ ολοκλήρου του ελληνικού εδάφους υπάρχουσαν τοιαύτην».

(5) Συνθήκη Λωζάννης, (Άρθρον 15). «Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)».

(Άρθρον 16).
«Η Τουρκία δήλοι ότι παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί των εδαφών… άτινα κείνται πέραν των προβλεπομένων υπό της παρούσης Συνθήκης ορίων, ως και επί των νήσων…»