Ο Κορωνοϊός, τα Εθνικά, οι Δημοσιογράφοι και ο Ford

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

Σήμερα η κοινωνία μας ταλανίζεται από πολλά. Τον κορονοϊό, τα οικονομικά στενέματα, τα Εθνικά θέματα. Γνώμες, προτάσεις, ειδικοί, μιζέρια, και θέλουμε δρόμους προοπτικής.

Θέλουμε έναν μπούσουλα, πώς να πορευτούμε;;..

Θυμήθηκα μια ιστορία και μια φράση. Μια ιστορία πάντα ξεκουράζει.

Ο Ford λοιπόν, ο ιδρυτής της μεγάλης αυτής Αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας, έλεγε: «όταν έχω μια καινοτόμο ιδέα, ποτέ δεν ρωτάω τους ειδικούς. Θα μου βρουν περισσότερους από 6 λόγους για να μην την κάνω».

Στην εποχή του οι αυτοκινητοβιομηχανίες έβγαζαν μεγάλα και ακριβά αυτοκίνητα, εξασφαλίζοντας  έτσι μεγάλα κέρδη.

Ξαφνικά ο FORD συλλαμβάνει την ιδέα, να βγάλει ένα μοντέλο μικρό, φτηνό, ευκολοσυντήρητο και όχι δαπανηρό αυτοκίνητο, για τον απλό πολίτη. Ήταν το μοντέλο «FORT-T».

Οι λογιστές του, οι υπεύθυνοι παραγωγής και προσωπικού, οι υπάλληλοί του, οι άλλες αυτοκινητοβιομηχανίες, έπεσαν πάνω του για να μην το κάνει. Συμφωνούσαν όλοι: «θα καταστραφείς», «θα πτωχεύσει η εταιρία σου».

Ο Ford το έκανε και εκτόξευσε την εταιρεία του, στα ύψη. Πρώτη και με τα μεγαλύτερα κέρδη.

Σε κάποια στιγμή, αργότερα, κάποιος τον ρώτησε: «Μα πως το έκανες αυτό και δεν άκουσες όλους τους άλλους που σου έλεγαν το αντίθετο;» και απήντησε: «Αν τους άκουγα δεν θα ήμουν ο Ford.» Και πράγματι θα ήταν ένας υπαλληλίσκος, ένας γραφιάς, ένας λογιστάκος των αριθμών και των υποδιαστολών, ένας διαχειριστής με καλτσοδέτες στα μανίκια.

Αυτός όμως απέδειξε ότι ήταν ο Ford. Ότι ήταν Ηγέτης.

Και έτσι, ξανά τίθεται το ερώτημα: «Άραγε υπάρχουν Ηγέτες;»

Δεν μπορεί να θεωρείται «Ηγέτης» αυτός, που κρύβεται πίσω από τους «ειδικούς» και τα «στερεότυπα». Οι ειδικοί είναι εξειδικευμένοι σύμβουλοι για ένα πράγμα. Το κάθε θέμα όμως είναι πολυπαραγοντικό, και η τελική απόφαση, θέλει διορατικότητα, όραμα, έμπνευση, ενθουσιασμό και ορμή.

Ούτως ή άλλως, κάτι θα θυσιάσεις για να πάρεις κάτι άλλο που το όρισες για καλύτερο. Αυτό ακριβώς θα διαφοροποιήσει έναν Ηγέτη από τον συνηθισμένο διαχειριστάκο και τον «καθώς πρέπει» κλητήρα…

Τι θυσιάζεις και τι παίρνεις… Αυτή η επιλογή, κάνει την διαφορά. Συμβιβάζεσαι και αρκείσαι με το φανταχτερό και βολικό και λαϊκίστικο, …ή σε έλκει και σε εμπνέει το Σπουδαίο, το Σημαντικό και το Ανώτερο…

Και η στιγμή της απόφασης του Ηγέτη, είναι η προσωποποίηση της απόλυτης και αδυσώπητης μοναξιάς. Ο Ηγέτης Μόνος. Μόνος με την συνείδησή του, μπροστά στον Θεό, την Ιστορία, το Έθνος, τον Λαό του, μπροστά σε αυτούς που τον πίστεψαν ή του εμπιστεύτηκαν …μα και κυρίως μπροστά στο παιδί του…

Απόλυτη Μοναξιά. Αυτός με τον εαυτό του…

Και το παιδί του, ο Γιός του. Αν θα μπορεί να το δει στα μάτια… Αν έχει απάντηση, όταν θα τον ρωτήσει «γιατί;». Για τους υπόλοιπους, οι παρατρεχάμενοι, πάντα  βρίσκουν χίλια παπατζιλίκια..

Και Ηγέτες πρέπει να είμαστε όλοι. Όλοι παίρνουμε αποφάσεις. Όχι να παπαγαλίζουμε, να αποστηθίζουμε, να μιμούμαστε και να αντιγράφουμε τα χθεσινά των άλλων, που πουθενά δεν μας πήγαν.

Σταματήστε να μιζεριάζετε και να μπλοκάρετε το μυαλό σας. Μπορείτε να παράξετε πολύ καλύτερο και ωφέλιμο έργο για εσάς, τους γύρω σας, την κοινωνία και το Έθνος.

Όσοι έχετε έστω και την ελάχιστη γόνιμη σκέψη, έστω μια σπίθα φωτιάς, να ψάξουμε, να βρούμε τρόπους αντιμετωπίσεως της τουρκικής αυθάδειας και αυθαιρεσίας. Να δηλώσουμε στους κυβερνόντες την σθεναρή Εθνική μας θέση και να απαιτήσουμε να μείνουνε εδραίοι στις Εθνικές θέσεις.

Οι σχολιάζοντες και φωνασκούντες από την κερκίδα, βωμολοχώντας κατά της διαιτησίας και των παικτών, ποτέ δεν έβαλαν γκόλ.

Τα παραπάνω έχουν εφαρμογή σε κάθε Απόφαση.  Και για τα Εθνικά και για τα οικονομικά και για τον κορονοϊό.

Ηγέτης χρειάζεται..., με ενθουσιασμό, έμπνευση, όραμα και ορμή.