Το τελευταίο άρθρο της εποχής

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

 

Η πραγματικότητα πολύ συχνά ξεπερνά και την πιο καλπάζουσα φαντασία.

Την Ιστορία σε κρίσιμες στιγμές την γράφουν κάποια πρόσωπα, συνήθως γνωστά και επώνυμα, αλλά και από κάποια άγνωστα στους πολλούς.

Ομοίως κάποια γεγονότα αλλάζουν τον ρου της ιστορίας, άλλοτε τυχαία και άλλοτε κατευθυνόμενα.

Ας διαβάσουμε λίγο την ιστορία.

Είμαστε στο τέλος του Β΄ΠΠ.

1. Η Γερμανία ηττάται, αφού αιματοκύλησε την Ανθρωπότητα. Αποτελεί το μαύρο πρόβατο. Την κατάρα και το όνειδος της οικουμένης.

Μια χώρα που δύο φορές αυτοβούλως και αυθαίρετα ήταν αίτιος δύο παγκοσμίων Πολέμων και μάλιστα τους έχασε. Και δεν έφταιγε το καθεστώς, είχε διαφορετικό καθεστώς την κάθε φορά.

Λέγεται ότι ο Τσόρτσιλ είπε το γνωστό: "Η Γερμανία πρέπει να βομβαρδίζεται κάθε 50 χρόνια. Δεν έχει σημασία να ξέρεις τον λόγο. Τον ξέρουν αυτοί". Με αυτό συμφώνησαν οι περισσότεροι, σχεδόν όλοι.

2. Η Αμερική έγινε κοσμοκράτηρα.

Η Αγγλία, η παγκόσμια Βρετανική Κοινοπολιτεία, το περήφανο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας, χωρίς καμία αντίδραση παρέδωσε την κοσμοκρατορία. Το τι και πως πέρασε στα ψιλά...

3. Η Ελλάδα κατεσφάγει. Μια καταστροφική κατοχή. Μέχρι σήμερα φωνασκούμε για αποζημιώσεις.

Και αίφνης με μια αντίνομη αιτιολογία, η νέα Κοσμοκράτηρα αποφασίζει να επιδοτήσει να συνδράμει και να ανοικοδομήσει την υπαίτιο και ηττημένη Γερμανία. Η Γερμανία όμως δεν είχει και εργατικά χέρια. Διαθέτει  όμως αφειδώς αμερικανικά χρήματα για εργάτες.

Και να το παράδοξο αποτέλεσμα:

Έλληνες μεταναστεύουν, πάνε εργάτες των Γερμανών. Τις πιο βαριές, ανθυγιεινές και βρώμικες εργασίες: στα ορυχεία λιγνίτου, στα δηλητήρια της Μπάγερ, στα σφαγεία... Συνθήκες απάνθρωπες, δούλοι, νέα κατοχή. Τώρα με δέλεαρ το χρήμα. Παίρνανε πολλά?? Όχι. Δουλεύανε πολύ. Το τέχνασμα?? Φτωχοποιείς κάποιον και μετά του κουνάς ένα μάρκο, όπως στον σκύλο το λουκάνικο.

Και το παραδοξότερο:

Αυτοί οι άνθρωποι, που τους σφάξανε τους γονείς τους και τους κάψανε τα χωριά τους, ...ορκίζονται με ευγνωμοσύνη στο μεγαλείο της Γερμανίας...

Αυτοί αγοράζουν εθνικά υπερήφανοι BMW και Μερσεντές, Bosch και Siemens...

Συμπέρασμα:

Η Αμερική χρειαζόταν την Γερμανία για το ΝΑΤΟ, για την άμυνά του, απέναντι στο Σύμφωνο της Βαρσοβίας.

Την έκανε λοιπόν ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη και την απάλλαξε τεχνηέντως πάσης ευθύνης...

Τα άλλα ευρωπαϊκά ζώα φάγανε αμάσητο το χόρτο, μπροστά σε ένα είδωλο ασφάλειας και οικονομικής ευφορίας...

Τα παράδοξα συνεχίζονται:

1. Γίνεται η Ε.Ε. Η Ευρώπη τελεί υπό την Ηγεμονία της Γερμανίας, του σφαγέα της, του αμείλικτου εχθρού της, αυτήν που θα βομβαρδίζανε κάθε 50 χρόνια.

2. Ενοποιείται με την Ανατολική Γερμανία και κάνουν Καγκελάριο την Μέρκελ, μια ανατολικογερμανίδα μέλος της Νεολαίας της Αν. Γερμανίας υπό την καθοδήγηση του Πούτιν και ποιος ξέρει τι άλλο...

Ποιάς?? Της Ανατ. Γερμανίας, που πολεμούσαμε όλα αυτά τα χρόνια. Καγκελάριος επί 16 χρόνια (2005-2021). Βραβευμένη. Καταξιωμένη. Αποδεκτή.

Και τώρα.

Τι σημασία έχουν όλα αυτά???

Είναι απλό. Όταν οι ανάγκες απαιτούν καταδικασμένοι μιαροί εχθροί εξαγνίζονται και χρίονται μέχρι και ηγέτες συνασπισμών.

Και λοιπόν.

Η Κίνα αναδύεται σε παγκόσμιο Ηγέτη.

Η Αμερική θέλει να κρατηθεί σε ηγετικό παράγοντα.

Η Ευρώπη φυτοζωεί, απόλυτα εξαρτώμενη από την Ρωσία. 

Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως και της λοιπής Ασίας, κάτω από προβληματικές ηγεσίες δεν μπορούν να συνασπιστούν, αναλισκόμενες στην φτώχεια τους και σε προσωποπαγείς φιλοδοξίες και αντιθέσεις.

Το σχέδιο.

Η Κίνα ανέρχεται.

Μια νέα συμμαχία έχει συγκροτηθεί. Αμερική- Αγγλία-Αυστραλία.

Αυτό είναι το νέο διπολικό μοντέλο που επιδιώκουν. Τα τριπολικά μοντέλα είναι ασταθή. Ο τρίτος και ασθενέστερος (εν προκειμένω θεωρητικά η Ρωσία) με όποιον θα συμπράττει θα δημιουργεί υπεροχή. Δλδ ο τρίτος και ασθενέστερος θα είναι ο ρυθμιστής της ισχύος.

Η Ευρώπη.

Τα επόμενα 30-50χρόνια Θα αποτελέσει έναν παράπλευρο σχηματισμό που απλά θα κατορθώνει να επιβιώνει.

Η Αγγλία αποσχίστηκε, τυχαία;

Η Γαλλία μιλάει για αυτονόμηση της Ευρώπης.

Η Ρωσία από το 1990 ζήτησε να μπει στο ΝΑΤΟ.

Από παλιά πολλές σοβαρές φωνές λένε ότι η Ρωσία ανήκει στην ευρωπαϊκή οικογένεια και αποτελεί μέρος και φυσική προέκταση της Ευρώπης.

Η Ευρώπη απόλυτα δέσμια της Ρωσίας.

Η Ρωσία Μοναδικός Μονοκράτορας της ευρύτερης περιοχής...

Ενεργειακά, Στρατιωτικά, διπλωματικά, επισιτιστικά, δημογραφικά, πρώτες ύλες, τεχνολογία, διάστημα, φτηνά εργατικά χέρια για την παραγωγή και το ασφαλιστικό της..

Ακριβώς ότι λείπει από την Ευρώπη, που μια ζωή αυτά τα έπαιρνε από τις αποικίες, που τώρα έχασε.

Η Ρωσία (δυστυχώς) είναι το μέλλον της Ευρώπης..., αν βέβαια η δεύτερη θέλει να ζήσει...!!!!

Βέβαια για τα επόμενα 30-50 χρόνια. Μετά η Ευρώπη θα εκφυλίσει - μαλθακέψει και τους Ρώσους και θα τους κάνει σαν τα μούτρα τους... μαλθακούς και μαλακούς...

Προβάλει εμπρός μας η Ευρωπορωσία. Μια αυτόνομη οικονομικό - ενεργειακή ευρεία περιοχή, που θα μπορεί απλά να επιβιώνει και να ζει ανεκτά.

Θα είναι έκκεντρα του άξονα αντιπαραθέσεως του διπόλου Κίνας- AUKUS (Astralia, United Kingdom, United States).

Η Ουκρανία αποκάλυψε τα παραπάνω, που δεν θέλαμε να ονοματίζουμε. Η Αμερική ωθούσε τα πράγματα να αναδειχθεί αυτή η πραγματικότητα. Κάποιοι άνθρωποι, εμφανείς ή αφανείς οδηγούν την Ιστορία. Όπως πάντα...

Η Ρωσία με το ανήμπορο μωρό της, την Ευρώπη.

Κανένα έμβρυο δεν κόβει μόνο του τον (ενεργειακό) Ομφάλιο Λώρο από την μάνα του.

Κανένα θηλάζον βρέφος δεν απομακρύνεται από τον μαστό του σιτοβολώνα του.

Στρατιωτικά. Το κάθε ευρωπαϊκό κράτος μετά βίας συγκροτεί μία αξιόμαχο ταξιαρχία. Οικονομικά δεν αντέχουν και δεν προτίθενται για κάτι περισσότερο.

Τεχνολογικά εξαρτώνται από την Ταϊβάν.

Σε πρώτες ύλες αλλά και δημογραφικά και σε φτηνά εργατικά χέρια για την παραγωγή και το ασφαλιστικό τους θέλουν εξωτερική ενίσχυση... Η Ρωσία μπορεί να τα διαθέσει.

Αποδείχτηκε ότι αξιόλογη εξωτερική πολιτική δεν μπορούν να αρθρώσουν.

Για ακόμη μια φορά ο άσπονδος εχθρός μας θα ηγηθεί του συνασπισμού μας....

Κάποια γεγονότα, άλλοτε τυχαία και άλλοτε κατευθυνόμενα αλλάζουν τον ρου της ιστορίας.

"Η Ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, απλά κάνει ομοιοκαταληξίες"...

Είναι η πραγματικότητα ή μια καλπάζουσα φαντασία??

Στην ζωή πολύ συχνά, ένας μεγάλος έρωτας εδραιώνεται και οριστικοποιείται μετά από ένα έντονο καβγαδάκι...

"Η ζωή τελικά, έχει πολύ περισσότερη φαντασία από εμάς".

"Η Πολιτική δεν είναι επιστήμη, είναι τέχνη. Δεν πετυχαίνεις χωρίς φαντασία".

(Ανατολ Φρανς, 1844-1924, Γάλλος συγγραφέας, Νόμπελ 1921).