Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη
Τώρα που διαμορφώνονται οι συσχετισμοί των δυνάμεων, για την πρόταση δυσπιστίας, η αξία του καθενός είναι κρίσιμη και καθοριστική.
Το άρθρο απευθύνεται σε όλους τους βουλευτές, αλλά κυρίως, σε εσένα κύριε Τσίπρα: Σήμερα και αύριο είναι η δική σου Ημέρα.
Θα σταθείς απέναντι στην Ιστορία, την Ελλάδα, το Έθνος, τις μελλοντικές γενιές.
Σήμερα είσαι στο σταυροδρόμι, που θα σημαδέψει και θα ακολουθεί το «είναι» σου.
Όλους κάποια στιγμή η ζωή, μας φέρνει μπροστά σε σημαντικά σταυροδρόμια που καθορίζουν την ζωή μας, την κοινωνική αποδοχή ή απαξία μας, έως και την υστεροφημία μας.
Λειτουργούν σαν το μαρκάρισμα με πυρακτωμένο σίδερο, που σε σημαδεύουν ή και σε στιγματίζουν, ανεξίτηλα, για όλη σου την ζωή και ακόμη πέρα απ΄ αυτή, στην Αιωνιότητα.
Κύριε Τσίπρα, είσαι στο ιστορικό σου μονοπάτι και στέκεσαι στις Θερμοπύλες. Ένας τόπος, ένα τοπωνύμιο, δύο δρόμοι, δύο ονόματα, δύο συμπεριφορές, δύο προσεγγίσεις και οπτικές. Δύο στάσεις ζωής.
Και το αποτέλεσμα Ένα: Ιστορική Ζωή ή Ιστορικός Θάνατος. Περνάς στην Αιωνιότητα ή χάνεσαι στον Καιάδα. Δόξα ή Κατακραυγή.
Οι Πέρσες, της κατά κόσμον υπεροχής, απέναντι στους 300 Έλληνες, της κατά κόσμον αδυναμίας, αλλά της Υπεροχής του Πνεύματος και της Ιδέας.
Οι συμβολισμοί προκλητικοί. Ξανά 300, πρόμαχοι των Ελλήνων και του Πνεύματος και κάποιος έχει τον ρόλο του Λεωνίδα. Θα σταθούν επάξια στις περιστάσεις;
Και ξανά, προβάλουν εμπρός τους και εμπρός μας, τρείς λέξεις:
Θερμοπύλες, Λεωνίδας, αλλά και Εφιάλτης.
Και ο Λεωνίδας Μόνος, σαν τον Οδυσσέα δεμένος στο κατάρτι, πρέπει να περάσει και τις Σειρήνες, και τις Συμπληγάδες και την Σκύλα και την Χάρυβδη.
Η Ελλάδα θα περάσει, είναι βέβαιο, είναι το Ιστορικό της πεπρωμένο.
Ο Οδυσσέας θα περάσει…; Και με ποιες απώλειες, σε έρμους κωπηλάτες και ζημιές στο ταλαίπωρο σκαρί τους;
Είναι κάποιες στιγμές απύθμενης, απόλυτης Μοναξιάς.
Η στιγμή του σκληρού διλήμματος και της απόφασης. Της Μεγάλης απόφασης, που δεν έχει υπαναχώρηση και θα προδιαγράψει το μέλλον του Έθνους.
Όταν αυτό που σου ζητάνε, είναι Εθνικά επιζήμιο, όταν το δίλημμα είναι αδιέξοδο, εκεί κανταριάζονται οι Ηγέτες: Ή λες ΟΧΙ, ή αυτοκτονείς, ή αποχωρείς… και λες:
«Όχι», εάν είσαι Γίγαντας!
«Αυτοκτονείς», όταν είσαι Τίμιος, ανήμπορος και δέσμιος..
«Αποχωρείς», όταν είσαι μικρός, ειλικρινής και αδύναμος..
Λες «ναι», όταν είσαι Γελοίος, Τιποτένιος και Χαμερπής, … «γερμανογιουσουφάκι» …
Όσοι έχουν ασκήσει διοίκηση σε κρίσιμες θέσεις, ξέρουν ότι σε τέτοιες στιγμές υπάρχει μια μόνο ευχή: «Η μοίρα να μην σε φέρει σε τέτοια διλήμματα».
Μόνος, απέναντι στο ιστορικό άπειρο του μέλλοντος. Γύρω σου, κόσμος πολύς και σύμβουλοι. όλοι για σένα αμίλητοι. Και όταν μιλούν και θορυβούν, δεν σου ακούγονται. Απόλυτη Μοναξιά… Μέσα σε τόση οχλοβοή…!
Είσαι μόνος με την ιστορία, τις μελλοντικές γενιές αλλά και τους αποθαμένους. Μια τεράστια συστολή του ιστορικού χρόνου…
Ασφαλής σύμβουλος και μόνος οδηγός προβάλλουν τα ιστορικά πρότυπα. Το «Μολών λαβέ», τα «ΟΧΙ» και τη στάση του Παπαδόπουλου Τάσου. Και αλλοίμονο σε αυτούς που δεν έχουν Ιστορία ή δεν έχουν βιώσει την Ιστορία τους.
Παρέλαβες την έννοια της Μακεδονίας Ιστορικό φωτεινό Μετέωρο και δεν θα την παραδώσεις μεταλλαγμένο γενόσημο, Ξένο Κράτος.
Τάσος Παπαδόπουλος: Ένας ενάντια σε όλους. Αυτός όμως συνεπήρε τον Λαό του. Αυτός πέρασε στην Ιστορία, στην Αθανασία. Αυτός έγινε Σύμβολο.
Οι άλλοι σέρνονται ανάμεσά μας και εισπράττουν τον οίκτο και την καταφρόνια μας.
Είναι και ο δρόμος των «Τσολάκογλου» και των «Νενέκων», ονόματα που τόσο συχνά και περιφρονητικά τα αναφέρει η αριστερή φρασεολογία.
Τσίπρα, Πρωθυπουργέ της Ελλάδος, ο Θεός να σου δώσει την φώτιση και το Ηθικό Σθένος να σταθείς άξιος συνεχιστείς των εθνικών μας προγόνων.
Αλλιώς μια ελπίδα μας μένει. Ο Θεός να τυφλώσει με υπεροψία, την αδιαλλαξία των Σκοπιανών.
Η Λαϊκή Βούληση είναι δηλωμένη. Δεν σε εξουσιοδοτούμε για προδοτική υπογραφή.
Οι ξένοι δεν μας έκαμψαν το Εθνικό μας φρόνημα. Χάσαμε την οικονομία μας, χάσαμε την Εθνική μας Κυριαρχία, χάσαμε τα παιδιά μας, αλλά ΔΕΝ καμφθήκαμε και ΔΕΝ δίνουμε την Εθνική μας Αξιοπρέπεια. Δεν έχουμε να χάσουμε τίποτε άλλο.
Από το να καταντήσουμε Εθελόδουλοι, προτιμούμε να Αυτοθυσιαστούμε…!
Το εκρηκτικότερο κοινωνικό μείγμα είναι ο Λαός που ζει στον άνεμο της Ελευθερίας και που δεν του έχει μείνει να χάσει τίποτα άλλο.
Ο «Πόλεμος του ΜΗ έχοντος», είναι προδιαγεγραμμένος σε Νίκη του αδυνάτου.
Θα μας βρεις μπροστά σου, θα μας βρεις στις επάλξεις, στα Εθνικά μετερίζια.
Εδώ είναι ΕΛΛΑΔΑ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, τόπος Ηρώων και αδούλωτων Μαρτύρων.
«Οὐ καταισχυνῶ τὰ ὅπλα τὰ ἱερὰ, οὐδ' ἐγκαταλείψω τὸν παραστάτην, …ἀμυνῶ δὲ καὶ ὑπὲρ ἱερῶν καὶ ὁσίων καὶ μόνος καὶ μετὰ πολλῶν. καὶ τὴν πατρίδα οὐκ ἐλάσσω παραδώσω...» (δλδ σε Νεοελ Αποδ.) «Δε θα ντροπιάσω τα όπλα τα ιερά, ούτε θα εγκαταλείψω τον διπλανό συμμαχητή μου, …θα αμυνθώ και για τα ιερά και τα όσια και μόνος και μαζί με πολλούς και την πατρίδα δε θα παραδώσω μικρότερη…»
Σου ευχόμαστε την ύστατη στιγμή, να δείξεις στάση γενναία και Ελληνοπρεπή.
Να περάσεις στην Αιωνιότητα και να μην χαθείς στον Καιάδα.
Κύριε Τσίπρα, είναι η μέρα σου. Ενώπιος ενωπίω με την Ιστορία
Αυτή η μέρα είναι μία, στην ζωή και μάλιστα τυχαίνει σε λίγους ανθρώπους.
Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.
Ουδέν ισχυρότερον τής απογνώσεως. Αύτη ου γινώσκει ηττηθήναι υπό τινος, εάν τοίς δεξιοίς καί εάν τοίς αριστεροίς. Ότε ο άνθρωπος εν τή διανοία εαυτού κόψει τήν ελπίδα εκ τής ζωής αυτού, ουδέν θαρσαλεώτερον. Καί ουδείς τών εχθρών δύναται απαντήσαι αυτώ καί ουκ έστι θλίψις, ής τινος η φήμη εξασθενήσαι τό φρόνημα αυτού ποιεί. Διότι πάσα θλίψις γινομένη, υποκάτωθεν τού θανάτου εστί, καί αυτός έκυψε δέξασθαι καθ’ εαυτού τόν θάνατον. Εάν εις πάντα τόπον καί εις πάν πράγμα καί εις πάντα καιρόν, εν πάσιν οίς θέλεις περιεργάσασθαι, θής σκοπόν εν τώ φρονήματί σου εις έργα καί λύπην, ουχί μόνον ευθαρσής καί άοκνος ευρεθήση εν παντί καιρώ, τού αντιτάσσεσθαι πάση δυσκολία νομιζομένη, αλλά καί εν τή δυνάμει τών λογισμών σου φεύγουσιν από σού αι πτοούσαι έννοιαι και εκφοβούσαι σε, αι εξ έθους τικτόμεναι εν τώ ανθρώπω εξ εκείνων τών εις τήν ανάπαυσιν προσεχόντων λογισμών, καί πάντα τά δυσχερή καί σκληρά, τά συναντώντα σοι, ευχερή καί εύκολα ορώνται σοι. Καί πολλάκις εξ εναντίας καταντήσει τά κατά σέ, εκείνων τών προσδοκηθέντων υπό σού, καί ίσως ουδέν συναντήσεταί σοι τών τοιούτων ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΓΙΟΣ ΙΣΑΑΚ Ο ΣΥΡΟΣ
Ήτοι : Μόνο όταν ο άνθρωπος απελπισθεί από όλα τά ανθρώπινα, μόνο τότε στηρίζει όλη τήν ελπίδα του στό Θεό.
Φαίνεται ότι εμείς δέν απελπισθήκαμε αρκετά. Εξακολουθούμε ακόμη νά ελπίζουμε σέ ψευδαισθήσεις.
Είναι μια σωστή άποψη, Θεολογικά κατοχυρωμένη, ίσως το καταστάλαγμα της εμπειρίας της ζωής και με βρίσκει σύμφωνο.
Διαγραφή