Η Ουκρανία της Καθαράς Δευτέρας

 Ποίημα του Ιωάννη Μαλτέζου.

 

18.41΄41΄΄7/3/2022

Κρῦο βροχή καί ἄνεμος καί κατά τόπους χιόνια

κι ὁ διπλανός μας πόλεμος, ὁ κόσμος ὁ δικός μας,

μέ κυβερνήσεις χάρτινες, ἀπάνθρωπες καί πιόνια,

ἑνός κακοῦ πού σέρνεται καί πού μισεῖ τό φῶς μας

 

καί καταπίνει σύνορα, χῶρες χωριά καί πόλεις

καί μετατρέπει ὄνειρα, σέ ἐφιάλτες φρίκης

καί τρομαγμένοι πρόσφυγες, πού τοῦ ξεφῦγαν μόλις,

γριές καί γυναικόπαιδα, μιᾶς ἄλλης διαθήκης,

 

πού ὑπογράφουν ἄνεμοι καί κολασμένες ὧρες...

Κι ἀνήμερα τά κούλουμα καί οἱ χαρταετοί μας,

π’ ἀμέριμνοι ὑψώνονται, - δέν τούς τρομάζουν μπόρες,-

καί σέρνουν τ’ ἀναπάντητα, τά χάρτινα “γιατί” μας;

 

Κι ἀντίς γυναῖκας ἄρωμα καί παιδικῶν χαχάνων,

πού θἄπρεπε ἡ μέρα μας, ἡ μέρ’ αὐτή νά ἔχει,

ἔχει τά διαγγέλματα, πρωθυπουργῶν τυράννων

κι εἰδήσεις ἔχει βάναυσες, ἐπάνω μας νά βρέχει….

 

Καί ὅμως οἱ πολύχρωμοι, μικροί χαρταετοί μας,

τ’ ἀνέμου π’ ἀντιστέκονται, σηκώνουν τήν ἑλπίδα,

πού ἄν καί εἶναι χάρτινη, ὅπως κι οἱ ἑαυτοί μας,

κόντρα πετᾶ στόν ἄνεμο καί μές τήν καταιγίδα.