Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη
Πάντα στις δύσκολες στιγμές του Έθνους,
όλοι έστρεφαν το βλέμμα προς την Ελίτ της κοινωνίας:
Η Ακαδημία Αθηνών, οι Διανοούμενοι, οι Λόγιοι,
οι Πανεπιστημιακοί, οι Ανώτατοι Δικαστικοί, οι Στρατηγοί,
οι Διπλωμάτες, οι Διακεκριμένοι Αρθρογράφοι,
ο κόσμος των Τεχνών και... και...
Και πάντα υπήρχαν κάποιες μορφές που έδειχναν τον δρόμο...
Τώρα παντελής αφωνία... "απέσβετο και το λάλον ύδωρ"*
Σήμερα, αυτό το καθημαγμένο Έθνος ήλθαν
να το σώσουν και να το εκφράσουν:
ο Σλούκας και ο Αλεξανδρής.
(που είναι ο Διπλωματικός, Δικαστικός και Δικηγορικός κόσμος να τους στηρίξει;;)
Ίσως μόνο στους αθλητές έμειναν
αντανακλαστικά και αγωνιστικότητα...
Ανεχόμαστε τα πάντα, έχουν αλλοτριωθεί και αμβλυνθεί τα κριτήριά μας;;..
Έχει καμφθεί η θέλησή μας, έχουμε υποστείλει την Ελληνικότητά μας;;...
έχει μαλθακεύσει η μαχητικότητά μας;;..
Καλά για τους πολιτικούς πλέον, ούτε λόγος...
Και ας μην αναφερθούμε σε κάτι βαρύγδουπους...
Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε όλοι;;...
ΥΓ*. "έχει στερέψει και το νερό που μιλάει", απόσπασμα από τον τελευταίο χρησμό της Πυθίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου