Ήταν «Στρατηγική Ήττα»;

    Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη (*)

Πολύς λόγος έγινε εάν το αποτέλεσμα των εκλογών ήταν ή όχι στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.

Ήττα ήταν σίγουρα. Ήταν μία αντισύριζα ψήφος, μία αποδοκιμασία της «συμπεριφοράς» ΣΥΡΙΖΑ και μάλιστα τόσο «αντισύριζα», που μπορεί να θεωρηθεί περισσότερο ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, παρά νίκη της Ν.Δ.

Η Ν.Δ. ας μην θεωρεί ότι αυτό το ποσοστό είναι «τυφλοί» και «ορκισμένοι» οπαδοί και ψηφοφόροι της. Το ίδιο ψηφοφόροι διαμαρτυρίας ήταν και το ποσοστό του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής, στις δύο εκλογές το 2015.

Ήταν στρατηγική ήττα; Η διάκριση γίνεται μεταξύ των εννοιών της «Στρατηγικής» και της «τακτικής» ήττας.

Η τακτική ήττα θεωρείται η απώλεια μίας μάχης, με αποτέλεσμα την απώλεια ενός τακτικού πλεονεκτήματος, συνήθως κάποιου εδάφους ή περιοχής τακτικής σημασίας.

Στρατηγική ήττα, είναι όταν χάνεται συνολικά ο πόλεμος. Καταστρέφονται ολοσχερώς οι δυνάμεις του αντιπάλου, ή χάνουν την μαχητική ισχύ τους ή την επιθετική τους ορμή.

Στην προκειμένη περίπτωση τα πράγματα είναι δύσκολα να προσδιοριστούν. Ποιος είναι ο πόλεμος και ποια ή μάχη; Ποιές απώλειες υπέστησαν οι δυνάμεις του ηττηθέντος;

Οπωσδήποτε οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ δεν καταστράφηκαν ολοσχερώς, διατήρησε ένα σημαντικότατο ποσοστό. Μένει να διαπιστωθεί εάν είναι ποσοστό ΣΥΡΙΖΑ, ή ένα αντι-ΝΔ ποσοστό. Περίεργες εκλογές, ο κόσμος γνώριζε καλά τι δεν ήθελε.

Οπωσδήποτε όμως στην αντιπαράθεση των εκλογών, ο ΣΥΡΙΖΑ  κατανικήθηκε.

Ο Λαός έστειλε τον ΣΥΡΙΖΑ στα έμπεδα των μετόπισθεν, για ανασυγκρότηση, ανασύνταξη, αναδιοργάνωση και εάν μπορεί να ανάκτηση τη μαχητική ισχύ και την επιθετική ορμή του.

Να σημειωθεί ότι ένα τμήμα που έχει ηττηθεί, χρειάζεται να αντικατασταθεί τουλάχιστον στο 70% και να ενισχυθεί με τριπλάσιες δυνάμεις. Αλλιώς είναι προτιμότερο να μην επιχειρήσει ξανά.

Με τα μέχρι εδώ είναι μία «Ημιστρατηγική ήττα».

Τα δύσκολα αρχίζουν από αυτά που ακολούθησαν.

Κεντρικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ διαπίστωσαν μετεκλογικά, ότι υπάρχει κενό αντιπροσώπευσης του κόμματος, στους κοινωνικούς φορείς, στις αυτοδιοικητικές δομές, στην συνδικαλιστική εκπροσώπηση, επαρκής επικοινωνία με το εκλογικό σώμα. Ποιος δεν το έβλεπε άραγε;

Και όταν ένα κόμμα χάνει την επαφή με τον κόσμο, με τον Λαό, τα πράγματα δεν είναι απλά δύσκολά. Είναι οδυνηρά.

Η σχέση κόμματος και Λαού, είναι σχέση ψαριού και θάλασσας.

Εφόσον υπάρχουν τέτοιες διαπιστώσεις, αποκοπής και απώλειας των δεσμών με την κοινωνία, τότε η ήττα είναι στρατηγική. Τότε χάθηκε πόλεμος.

Μία Στρατιά αποκομμένη από τις γραμμές ανεφοδιασμού και στρατολόγησης. Ένα καταδικασμένο στράτευμα. Μια Μικρασιατική καταστροφή.

Αυτό βέβαια έπρεπε να είχε γίνει αντιληπτό πολύ νωρίτερα από την ηγεσία, με ισχυρά αισθητήρια ανατροφοδότησης και ανάδρασης. Περιέπεσαν σε ένα κόμμα εξουσίας, που αποξενώθηκαν από τον λαό.

Επίρρωση της στρατηγικής ήττας είναι και η αναζήτηση ιδεολογικής αναμόρφωσης του Κόμματος.

Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας, στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, είπε ότι πρέπει «Να επανιδρύσουμε το κόμμα μας. Να κάνουνε restart», και τόνισε ότι πρέπει «… τα κλαδιά του να ανοίγονται δεξιά και αριστερά, σε όλον τον προοδευτικό και δημοκρατικό κόσμο».

Πραγματική αλλαγή ή η γνωστή αλλαγή μόνον όρων και λέξεων χωρίς αντίκρισμα;

Μία νέα περίοδος ξεκίνησε. Θα την λέγαμε Μεταμεταπολιτευτική.

Κόμματα γεννιούνται και πεθαίνουν. Παλιά πολιτικά πρόσωπα αποσύρονται και νέα εμφανίζονται. Μάλλον θα ακολουθήσουν σημαντικότερες αλλαγές.

Στον ΣΥΡΙΖΑ θα περιμένουμε να δούμε εάν μαζί με την ιδεολογική μεταμόρφωση θα συζητηθεί και η αλλαγή του ονόματος ή του αρχηγού.

Συνήθως από το τρίπτυχο, ιδεολογία-όνομα-αρχηγός, κρατάμε το ένα, το πιο ισχυρό, και αλλάζουμε τα άλλα δύο. Εάν δεν υπάρχει ένα αδιαφιλονίκητα ισχυρό, δεν νοείτε μεταβολή, είναι δημιουργία άλλου κόμματος.

Τώρα η ιδεολογία συζητείται, το όνομα παίξει, ο αρχηγός είναι αδιαφιλονίκητος;  Ας περιμένουμε τις εσωκομματικές διαδικασίες. Κάποιοι μήπως αποστασιοποιούνται; Ο Ν. Παππάς αποξενώνεται αριστερότερα, αυτοβούλως ή παραγκωνιζόμενος;

Τελικά, όσο και αν δεν μας αρέσει, η παλιά πολιτική καραβάνα είχε πολύ προχωρημένο αισθητήριο: Η «Ήττα ήταν Στρατηγική». Και το «Προοδευτική Συμμαχία» είναι η πρώτη απόρροια της.

(*) Ο Ευάγγ. Αθανασιάδης είναι Συνταγματάρχης ε.α.