Άρθρο Γνώμης της Αργυρής Ξέρρα.*
Η Ιστορία της χώρας μας, έχει δώσει πολλές και ανεπανάληπτες στιγμές. Στιγμές οι οποίες, άλλες φορές μας γέμισαν υπερηφάνεια, και άλλες όχι. Η επανάσταση του 1821, ο πόλεμος του 40, η γερμανική κατοχή, η αποκατάσταση της δημοκρατίας και πολλές άλλες είναι από αυτές τις στιγμές.
Οι χειρότερες στιγμές τις Ιστορίας μας ήταν οι πόλεμοι, αλλά και εκεί οι άνθρωποι δεν σταμάτησαν να ζουν, να υπάρχουν και να αγωνίζονται για κάτι καλύτερο. Παλιές ιστορίες θα μου πείτε. Ναι παλιές, αλλά είναι στιγμές, οι οποίες πολλές φορές μας δίδαξαν, μας πείσμωσαν, μας τόνωσαν και άλλες φορές μας λύπησαν. Ανάμεικτα συναισθήματα.
Οι εποχές αλλάζουν αλλά οι στόχοι παραμένουν αναλλοίωτοι. Οι επιθυμίες μας, είναι γνωστές και επαναλαμβανόμενες σε σημείο που καταντάει βαρετό. Έρωτας, δόξα, φιλοδοξίες , μία ζωή γεμάτη. Και φυσικά δεν σταματούν τα όνειρα και η ελπίδα. Όλα λοιπόν συνηθισμένα είναι.
Είναι καιρός να ενδιαφερθούμε για το παρόν και το μέλλον μας. Φτάνει πια τόσο πολύ παρελθόν. Έχει πιάσει πολύ χώρο. Ως άνθρωποι το μόνο , το οποίο έχουμε εξασφαλίσει είναι ο θάνατός μας. Αυτό που προηγείται αξίζει να του δώσουμε μια ευκαιρία, σε όποια εποχή και αν ζούμε.
Αναμφίβολα βιώνουμε μία ιστορική στιγμή. Η οικονομική κρίση και η επέκτασή της κοινωνικά ή πολιτικά είναι μια τέτοια στιγμή. Η ζωή έχει ανατροπές. Δεν ξέρω ίσως είναι και νόμος της φύσης, η κάθε αλλαγή, ή ανατροπή στη ζωή. Εκεί που όλα κυλούν ομαλά, ξαφνικά όλα αλλάζουν και οι ρυθμοί της ζωής κινούνται διαφορετικοί, ίσως και πιο αργοί. Και αυτό είναι που σε σκοτώνει.
Η ζωή, όμως, τελειώνει μόνο με το θάνατο, σε καμία άλλη περίπτωση. Οι ποιο νέοι από εμάς σίγουρα θα βιώσουν και καλύτερες μέρες, ο «κύκλος της ζωής» γυρίζει. Εμείς οι μεγαλύτεροι ίσως δεν προλάβουμε να δούμε θεαματικές αλλαγές καλυτέρευσης της ζωής μας.
Τι θα κάνουμε; Θα σταματήσουμε να ζούμε και θα κλαίμε τη μοίρα μας;
Φυσικά και όχι. Τώρα λοιπόν σε αυτή τη δοκιμαζόμενη εποχή, ήρθε η ώρα να δείξουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Το να νοσταλγούμε άλλες εποχές δεν έχει κανένα νόημα. Ότι πέρασε δεν γυρίζει πίσω. Μας έμειναν , όμως, οι αναμνήσεις, οι οποίες μας βοηθούν να ζούμε το παρόν και να ατενίζουμε το μέλλον.
Έχουμε μία ευκολία να γινόμαστε αναίσθητοι και μία ευκολία στο να συνηθίζουμε τα πάντα. Αυτό είναι ανάγκη της ανθρώπινης φύσης μας, να ξεχνάμε και να συνεχίζουμε τις δραστηριότητές μας, σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, όσο αφορά τη συνήθεια, ή την δραστηριότητα.
Σε αυτή την περίοδο λοιπόν πρέπει να στηρίξουμε τον εαυτό μας, να μη παρασυρθεί στη δίνη της εποχής. Πρέπει να κρατήσουμε την αξιοπρέπειά μας.
«Στο βωμό της κρίσης», έχουμε την τάση ακόμα και όταν δεν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα να θυσιάζουμε τα πάντα. Την τιμιότητά μας, συχνά σκεφτόμαστε, πως να κερδοσκοπήσουμε σε βάρους των συνανθρώπων μας , οι οποίοι βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις με εμάς, τις προσωπικές μας σχέσεις, τους φίλους μας, την βόλτα μας, ή την διασκέδασή μας.
Ακούω συχνά : «Έχει κρίση τώρα δεν θα κάνουμε αυτό , ή το άλλο». Με αυτόν τον τρόπο ευτελίζουμε τον εαυτό μας . Δεν μας ταιριάζει αυτό. Πρέπει να κρατάμε το κεφάλι μας ψηλά και να συνεχίζουμε απτόητοι τη ζωή μας. Η ζωή ήταν και είναι δύσκολη. Αυτή είναι και η γοητεία της. Η ευχαρίστησής μας είναι όταν υπερνικάμε τα εμπόδιά της.
Ένα άλλο που πρέπει να κάνουμε σε αυτή την δύσκολη στιγμή είναι να βοηθάμε τους συνανθρώπους μας, όταν μπορούμε και όπως μπορούμε και βέβαια χωρίς ανταλλάγματα. Δεν κάνουμε κάτι το σπουδαίο, ή το σημαντικό. Δεν μας χρωστάει κανείς τίποτα. Το κάνουμε από εσωτερική και συναισθηματική ανάγκη για να κρατάμε ζεστή την ψυχή μας.
Να συνεχίσουμε τη δουλειά μας, ή ότι κάνουμε όσο αυτό είναι εφικτό. Μην ξεχνάμε ότι έχουμε και έναν προορισμό. Ότι και να γίνεται γύρω μας, εμείς συνεχίζουμε να είμαστε δημιουργικοί , χωρίς τη δημιουργία η ζωή δεν έχει νόημα. Ότι και να κάνουμε θα είναι κέρδος για τη ζωή μας. Δεν θα σκορπίσουμε στον άνεμο.
Λεπτομέρειες θα μου πείτε. Ναι, καινούριες λεπτομέρειες. Αλλά παντού και πάντα οι λεπτομέρειες είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Οι λεπτομέρειες σώζουν την υπόστασή μας. Φυσικά δεν ξεχνάμε τα προβλήματα του τόπου μας, και όχι μόνο.
Όσο μπορούμε συμμετέχουμε για την επίλυσή τους.
Παραμένουμε ενεργοί πολίτες.
*Η Αργυρή Ξέρρα είναι Πολιτισμολόγος, Πτυχιούχος ΕΑΠ, Τμ. Ανθρωπιστικών Σπουδών και Ελληνικός Πολιτισμός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου