Ποίημα του Ιωάν. Μαλτέζου
09.15΄11΄΄28/10/2023
Τῆς σιωπῆς οἱ ἄνεμοι τοῦ χτές κλωθογυρίζουν
καί φέρνουνε τούς ψίθυρους, ἀπ’ τά βουνά τά πέρα,
ἐκεῖνα τῆς Ἠπείρου μας,πού πάντα μᾶς θυμίζουν,
τό χρέος τ’ ἀνεκπλήρωτο καί τήν κραυγή “ἀέρα”.
Καί νοιώθεις τό κροτάλισμα, καρδιῶν καί πολυβόλων
καί τουφεκιῶν κι ἐκρήξεων, λογῆς λογιῶν βλημάτων
καί τόν παλμό πού ἔσμιγε, ὅλων ἐκείνων ὅλων,
προγόνων ὡς καί σήμερα, πνεῦμα τῶν Ἀθανάτων,
ἀπό τόν Μαραθῶνα μας κι ἀπ’ τά Γαυγάμηλά μας,
ὡς τῆς Κωνσταντινούπολης, τά προδομένα κάστρα
καί τοῦ εἰκοσιένα μας, μέ τά ἰδανικά μας,
τό Ἠθικό πού ὕψωνε, τόν Ἕλληνα ὡς τά ἄστρα..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου