Άρθρο Γνώμης του ε.α.
Έτυχε και διάβασα πάλι το άρθρο, που παραθέτω συνημμένο στο τέλος.
Ιστορικά είναι πολύ κοντά στα ιστορικά παραδεκτά γεγονότα.
Αναφέρεται στον θάνατο του Στρατάρχη Ρόμελ.
Λίγα ιστορικά.
Ο Ρόμελ θεωρείται ένας από τους 10 κορυφαίους στρατηγούς του Β’ ΠΠ.
Ήταν σεβαστός από τα στελέχη του Στρατού, τον Γερμανικό Λαό, αλλά και από τους Συμμάχους.
Έξοχος στρατιώτης και ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης, με ασυνήθιστη και απαράμιλλη δεινότητα σε ζητήματα τακτικής. Διακρίθηκε επανειλημμένα στο πεδίο της μάχης χαράσσοντας διαρκώς νέες στρατηγικές πολέμου και επινοώντας συνεχώς νέα ευφυή στρατηγήματα, ώστε να θεωρηθεί ένας από τους πρωταγωνιστές του Β’ ΠΠ.
Διακρινόταν για την παραπλάνηση του εχθρού, τον αιφνιδιασμό, την ταχύτητα των ενεργειών και τις βαθιές εισχωρήσεις στα πλευρά και νώτα του εχθρού.
Στις 6 Ιουλίου γίνεται η απόβαση στην Νορμανδία. Ο Ρόμελ αντιμετωπίζει δυσκολίες απόκρουσης της.
Στις 17 Ιουλίου μια βόμβα αεροπλάνου ανατρέπει το αυτοκίνητό του και τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι. Νοσηλεύεται και τελεί σε ανάρρωση.
Στις 20 Ιουλίου γίνεται απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ. Η συμμετοχή του Ρόμελ στην συνομωσία δεν τεκμηριώνεται ιστορικά. Ήταν όμως ο λαοφιλέστερος για αντικαταστάτης του Χίτλερ.
Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Χίτλερ του στέλνει δύο στρατηγούς και του δίνει δύο επιλογές ή να αυτοκτονήσει ή να πάει στο Βερολίνο όπου θα περνούσε από λαϊκό δικαστήριο.
Την δεύτερη επιλογή δεν την ήθελε ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Ρόμελ.
Ο Ρόμελ δέχθηκε και αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο.
Ενταφιάστηκε με τιμές ήρωα πολέμου.
Ανακοινώθηκε ότι υπέκυψε στα τραύματά του, από τον τραυματισμό του.
Ιστορικά είναι πολύ κοντά στα ιστορικά παραδεκτά γεγονότα.
Αναφέρεται στον θάνατο του Στρατάρχη Ρόμελ.
Λίγα ιστορικά.
Ο Ρόμελ θεωρείται ένας από τους 10 κορυφαίους στρατηγούς του Β’ ΠΠ.
Ήταν σεβαστός από τα στελέχη του Στρατού, τον Γερμανικό Λαό, αλλά και από τους Συμμάχους.
Έξοχος στρατιώτης και ιδιοφυής στρατιωτικός ηγέτης, με ασυνήθιστη και απαράμιλλη δεινότητα σε ζητήματα τακτικής. Διακρίθηκε επανειλημμένα στο πεδίο της μάχης χαράσσοντας διαρκώς νέες στρατηγικές πολέμου και επινοώντας συνεχώς νέα ευφυή στρατηγήματα, ώστε να θεωρηθεί ένας από τους πρωταγωνιστές του Β’ ΠΠ.
Διακρινόταν για την παραπλάνηση του εχθρού, τον αιφνιδιασμό, την ταχύτητα των ενεργειών και τις βαθιές εισχωρήσεις στα πλευρά και νώτα του εχθρού.
Στις 6 Ιουλίου γίνεται η απόβαση στην Νορμανδία. Ο Ρόμελ αντιμετωπίζει δυσκολίες απόκρουσης της.
Στις 17 Ιουλίου μια βόμβα αεροπλάνου ανατρέπει το αυτοκίνητό του και τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι. Νοσηλεύεται και τελεί σε ανάρρωση.
Στις 20 Ιουλίου γίνεται απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ. Η συμμετοχή του Ρόμελ στην συνομωσία δεν τεκμηριώνεται ιστορικά. Ήταν όμως ο λαοφιλέστερος για αντικαταστάτης του Χίτλερ.
Στις 14 Οκτωβρίου 1944, ο Χίτλερ του στέλνει δύο στρατηγούς και του δίνει δύο επιλογές ή να αυτοκτονήσει ή να πάει στο Βερολίνο όπου θα περνούσε από λαϊκό δικαστήριο.
Την δεύτερη επιλογή δεν την ήθελε ούτε ο Χίτλερ, ούτε ο Ρόμελ.
Ο Ρόμελ δέχθηκε και αυτοκτόνησε με υδροκυάνιο.
Ενταφιάστηκε με τιμές ήρωα πολέμου.
Ανακοινώθηκε ότι υπέκυψε στα τραύματά του, από τον τραυματισμό του.
Αυτός ο άξιος και έντιμος στρατηγός που πολέμησε επάξια για το όραμα του μεγαλείου και τη δόξα ολόκληρης της Γερμανίας, τελικά πέθανε για να σώσει μόνο την οικογένεια του και να αποφύγει την δική του ατίμωση.
Από όλα τα προσόντα και ικανότητες, τις επιτυχίες και τη δόξα του, η Ιστορία του επέτρεψε να διασώσει μόνο την πειθαρχία, τη γενναιότητα, την καθαρή εκτίμηση της καταστάσεως και τον αλτρουισμό του.
Όταν το στιβαρό και καλουπωμένο σύστημα που και ο ίδιος συνέβαλε να «στηθεί», στράφηκε εναντίον του.
Αν δεν τραυματιζόταν από τον αεροπορικό βομβαρδισμό του υπηρεσιακού του αυτοκινήτου, ώστε τα γεγονότα της απόπειρας δολοφονίας του Χίτλερ, να τον έβρισκαν Στρατάρχη Διοικητή Ομάδας Στρατιών, τότε ίσως η εξέλιξη των γεγονότων να ήταν άλλη; Αυτό όμως είναι μια υπόθεση χωρίς καμία Ιστορική Αξία.
Ένας πιλότος από το πουθενά, με μία βόμβα στο πουθενά, σε ένα αυτοκίνητο επίσης στο πουθενά, ίσως έγραψαν την επικεφαλίδα "Επίλογος" στην βιογραφία ενός από τους πιο γενναίους και άξιους Στρατάρχες.
Αλλά πιθανότατα δεν είχε κανένα παράπονο. Η Ιστορία τον είχε προετοιμάσει:
- Πρώτα στην Αφρική, μια ασθένεια και μετά μια σειρά λαθών του Χίτλερ, έδιωξαν την «Αλεπού της Ερήμου», ηττημένο από το γήπεδό του, την έρημο στην Αφρική.
- Μετά στην Νορμανδία, μια δική του λάθος εκτίμηση για το σημείο απόβασης των συμμάχων (ο ίδιος εκτιμούσε ότι θα γίνει στο Καλαί και όχι στην Νορμανδία), την αδυναμία και την στενοκεφαλιά άλλων να ανταπεξέλθουν στις αμυντικές ανάγκες και τέλος ένας παντελώς τυχαίος, αλλά βαρύς τραυματισμός του, τον έδιωξαν από το Μέτωπο, της Νορμανδίας, καθημαγμένο.
Σε αυτή την κατάσταση αδυναμίας και ευρισκόμενος σε κατάσταση ανάρρωσης, και μπροστά στο δίλημμα του διασυρμού του και της διάσωσης της οικογενείας του, συνεπικουρούσης βέβαια και της αγωγής και της πειθαρχίας τού Γερμανικού του DNA, αυτός που κατ΄ επανάληψη δεν συμβιβάστηκε προ υπερτέρων εχθρών προκλήσεων και κινδύνων, συναίνεσε στο μοιραίο.
Αυτή την ζωή που δεν την σταμάτησαν πολυάριθμες στρατιές και αμέτρητες βόμβες, την σταμάτησε ένα τόσο δα χαπάκι λίγων μιλιγραμμαρίων (υδροκυανίου).
Αυτός που άντεξε στο λυσσαλέο πολεμικό πείσμα της συμμαχικής Κοσμοκρατορίας, δεν άντεξε στην υπερφίαλη μικροπρέπεια του παραλογισμού της υπεροψίας ενός φρενοβλαβούς.
Ποιες άραγε σκέψεις και βεβαίως κανένας φόβος και συναίσθημα, να κυριαρχούσαν στο μυαλό του.
Σκέψεις σύντομες, απλές, κοφτές και αποφασιστικές, όπως πάντα. Έτσι ήξερε, έτσι ζούσε.
Μίλησε μόνο στον γιό του. Είναι οι στιγμές που όλο το Έθνος, ίσως και όλη η Ανθρωπότητα και η Ιστορία συμπυκνώνονται, χωρίς να συρρικνωθούν, σε ένα πρόσωπο: τον Υιό του. Τον νοιάζει να ξέρει Μόνο αυτός, Μόνο ένα πράγμα. Ότι: "Δεν δείλιασε και δεν πρόδωσε".
Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες για ιστοριοδίφες...
Αυτά σαν ανάμνηση σε όσους πέρασαν από δύσκολες αποφάσεις...
...και σαν διδασκαλία σε αυτούς που θα κληθούν να αποφασίσουν σε δύσκολα.
Συνημμένο
Από όλα τα προσόντα και ικανότητες, τις επιτυχίες και τη δόξα του, η Ιστορία του επέτρεψε να διασώσει μόνο την πειθαρχία, τη γενναιότητα, την καθαρή εκτίμηση της καταστάσεως και τον αλτρουισμό του.
Όταν το στιβαρό και καλουπωμένο σύστημα που και ο ίδιος συνέβαλε να «στηθεί», στράφηκε εναντίον του.
Αν δεν τραυματιζόταν από τον αεροπορικό βομβαρδισμό του υπηρεσιακού του αυτοκινήτου, ώστε τα γεγονότα της απόπειρας δολοφονίας του Χίτλερ, να τον έβρισκαν Στρατάρχη Διοικητή Ομάδας Στρατιών, τότε ίσως η εξέλιξη των γεγονότων να ήταν άλλη; Αυτό όμως είναι μια υπόθεση χωρίς καμία Ιστορική Αξία.
Ένας πιλότος από το πουθενά, με μία βόμβα στο πουθενά, σε ένα αυτοκίνητο επίσης στο πουθενά, ίσως έγραψαν την επικεφαλίδα "Επίλογος" στην βιογραφία ενός από τους πιο γενναίους και άξιους Στρατάρχες.
Αλλά πιθανότατα δεν είχε κανένα παράπονο. Η Ιστορία τον είχε προετοιμάσει:
- Πρώτα στην Αφρική, μια ασθένεια και μετά μια σειρά λαθών του Χίτλερ, έδιωξαν την «Αλεπού της Ερήμου», ηττημένο από το γήπεδό του, την έρημο στην Αφρική.
- Μετά στην Νορμανδία, μια δική του λάθος εκτίμηση για το σημείο απόβασης των συμμάχων (ο ίδιος εκτιμούσε ότι θα γίνει στο Καλαί και όχι στην Νορμανδία), την αδυναμία και την στενοκεφαλιά άλλων να ανταπεξέλθουν στις αμυντικές ανάγκες και τέλος ένας παντελώς τυχαίος, αλλά βαρύς τραυματισμός του, τον έδιωξαν από το Μέτωπο, της Νορμανδίας, καθημαγμένο.
Σε αυτή την κατάσταση αδυναμίας και ευρισκόμενος σε κατάσταση ανάρρωσης, και μπροστά στο δίλημμα του διασυρμού του και της διάσωσης της οικογενείας του, συνεπικουρούσης βέβαια και της αγωγής και της πειθαρχίας τού Γερμανικού του DNA, αυτός που κατ΄ επανάληψη δεν συμβιβάστηκε προ υπερτέρων εχθρών προκλήσεων και κινδύνων, συναίνεσε στο μοιραίο.
Αυτή την ζωή που δεν την σταμάτησαν πολυάριθμες στρατιές και αμέτρητες βόμβες, την σταμάτησε ένα τόσο δα χαπάκι λίγων μιλιγραμμαρίων (υδροκυανίου).
Αυτός που άντεξε στο λυσσαλέο πολεμικό πείσμα της συμμαχικής Κοσμοκρατορίας, δεν άντεξε στην υπερφίαλη μικροπρέπεια του παραλογισμού της υπεροψίας ενός φρενοβλαβούς.
Ποιες άραγε σκέψεις και βεβαίως κανένας φόβος και συναίσθημα, να κυριαρχούσαν στο μυαλό του.
Σκέψεις σύντομες, απλές, κοφτές και αποφασιστικές, όπως πάντα. Έτσι ήξερε, έτσι ζούσε.
Μίλησε μόνο στον γιό του. Είναι οι στιγμές που όλο το Έθνος, ίσως και όλη η Ανθρωπότητα και η Ιστορία συμπυκνώνονται, χωρίς να συρρικνωθούν, σε ένα πρόσωπο: τον Υιό του. Τον νοιάζει να ξέρει Μόνο αυτός, Μόνο ένα πράγμα. Ότι: "Δεν δείλιασε και δεν πρόδωσε".
Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες για ιστοριοδίφες...
Αυτά σαν ανάμνηση σε όσους πέρασαν από δύσκολες αποφάσεις...
...και σαν διδασκαλία σε αυτούς που θα κληθούν να αποφασίσουν σε δύσκολα.
Συνημμένο
Η κρατούσα άποψη των ιστορικών είναι ότι:
ΑπάντησηΔιαγραφή- ο Ρόμελ γοητεύτηκε από τις προοπτικές που άνοιγε για τη Γερμανία ο Χίτλερ, σαν νέος ηγέτης.
- ωστόσο, αν και είχε τοποθετηθεί υπεύθυνος της προσωπικής ασφάλειας του Χίτλερ, ουδέποτε υπήρξε οπαδός του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος και δεν έγινε ποτέ μέλος του.
- οι Μονάδες του δεν προέβησαν σε εγκλήματα πολέμου.
- από το 1944 είχε απογοητευθεί από τις ενέργειες του Χίτλερ. Και αυτό ήταν εμφανές. Εκείνη την εποχή, αρκετά νωρίς, εκτιμούσε ότι η Γερμανία δεν μπορούσε να νικήσει. Σκεφτόταν μέχρι και την συνθηκολόγηση. Αυτό μπορεί να συνέτεινε και στην απόφασή του.
Ο Ρόμμελ πολέμησε ως πεζός, στο Α΄ΠΠ, με πολλές επιτυχίες. Τραυματίστηκε 3 φορές. Τιμήθηκε με αξιόλογα παράσημα. Το 1929 τοποθετείται εκπαιδευτής της Σχολής Πεζικού και μετά στην Σχολή Πολέμου του Πότσδαμ (1935-1937). Εκεί γράφει το βιβλίο του «Το Πεζικό Επιτίθεται».
Περί το 1938 μετατέθηκε στη Σχολή Πολέμου του Βίνερ Νόιστατ, όπου γράφει το δεύτερο βιβλίο του «Τα Τεθωρακισμένα Επιτίθενται». Στον Β΄ΠΠ τραυματίστηκε 2 φορές, με μνημειώδεις επιτυχίες.
Αν δεν απεβίωνε 52 ετών, ποιο άραγε βιβλίο θα έγραφε..;;
Θυμήθηκα, ανέτρεξα και βρήκα κάτι άλλο που είχατε γράψει στις 18 Οκτ 18 στο άρθρο: https://fonientos.blogspot.com/2018/10/blog-post_18.html....
ΑπάντησηΔιαγραφή"Δεν καταλαβαίνω γιατί όσοι αποστρατεύονται στενοχωρούνται.
Το Ρεμπούμπλικο είναι η πιο φυσιολογική, η πιο πιθανή, η επιλεκταία, η ευκταία εξέλιξη. Το πιο καλό που μπορεί να σου συμβεί.
Από την στιγμή που έγινες στρατιωτικός, οι άλλες τέσσερις πιθανές καταλήξεις, είναι: να ταφείς με στολή, να μην σε βρουν ποτέ, να είσαι με πιτζάμες σε νοσοκομείο ή με ριγέ πιζάμες στη φυλακή".
Νομίζω ο Ρόμμελ έκανε την επιλογή του.
Θυμήθηκα αυτό που είχατε γράψει στις 28 Μαρ 19 στο άρθρο: https://fonientos.blogspot.com/2019/03/blog-post.html#more.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αντιγράφω.
"Όταν αυτό που σου ζητάνε, είναι ανέντιμο, όταν το δίλημμα είναι αδιέξοδο, εκεί κανταριάζονται οι Προσωπικότητες: Ή λες ΟΧΙ, ή αυτοκτονείς, ή αποχωρείς… και λες:
- «Όχι», εάν είσαι Γίγαντας!
- «Αυτοκτονείς», όταν είσαι Τίμιος, ανήμπορος και δέσμιος..
- «Αποχωρείς», όταν είσαι μικρός, ειλικρινής και αδύναμος..
- Λες «ναι», όταν είσαι Γελοίος, Τιποτένιος και της εύκολης βολικής λύσης, …
Νομίζω ότι στον Ρόμμελ το παραπάνω είχε την εφαρμογή του.