Πόλεμος Ουκρανίας. Τακτικοί προβληματισμοί.

Άρθρο Γνώμης του Ευάγγ. Αθανασιάδη

 

Οπωσδήποτε ο πόλεμος της Ουκρανίας θα αναθεωρήσει πολλά και κυρίως σχετικά με την χρήση των Αρμάτων και των Ελικοπτέρων (Ε/Π).

Το Άρμα.

Το άρμα δεν μπορεί να εκλείψει ακόμα από το πεδίο της μάχης.

Ο πόλεμος θέλει «πυρά» και «ελιγμό».

Το άρμα και το ΤΟΜΠ ή ΤΟΜΑ* είναι ο κύριος τρόπος εκδηλώσεως του "Ελιγμού", της κίνησης και των αμέσων πυρών κάτι πλέον των τυφεκίων.

Η ενεργή θωράκιση των αρμάτων (αυτή με τα εξωτερικά πλακίδια εκρηκτικών), παρείχε σχεδόν πλήρη προστασία στην απειλή των παλαιών αντιαρματικών (Α/Τ).

Τώρα όμως τα νέα Α/Τ (τύπου Javelin κλπ), φέρουν διπλό κοίλο γέμισμα και διαπερνούν τον θώρακα.

Η εμπειρία και η ικανότητα των χειριστών μπορούν, αλλά μάλλον ελάχιστα, να διαφοροποιήσουν την επιβίωση των αρμάτων.

Σήμερα το Ισραήλ:

- διαθέτει ενεργητικά συστήματα προστασίας, που καταστρέφουν το Α/Τ βλήμα πριν προσβάλει το άρμα, το ΤΟΜΠ ή ΤΟΜΑ.

- κατασκευάζει ΤΟΜΠ-ΤΟΜΑ βάρους 50 τόνων.

- επιμένει περισσότερο στην αεροπορία και στις αεροκίνητες επιχειρήσεις, με Ε/Π και επιθετικά Ε/Π.

Τα επιθετικά Ε/Π θα παίρνουν ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς των αρμάτων.

Στην Ουκρανία οι αεραποβατικές και αεροκίνητες επιχειρήσεις, σε κατάλληλους βέβαια στόχους, είχαν όλες καλύτερη τύχη και έκβαση.

Το πρόβλημα της επιβίωσης των αρμάτων στο πεδίο της μάχης, μεγεθύνεται σε όποιον θέλει να επιτεθεί ή αντεπιτεθεί. Ο αμυνόμενος αρχικά θα έχει πρόσθετη προστασία σε οργανωμένες θέσεις καλύψεως.

Οι Βομβαρδισμοί.

Νομίζω ότι στις επιθετικές ενέργειες, η στρατιωτική πρακτική θα επανέλθει στην προπαρασκευή με ανηλεείς βομβαρδισμούς που θα ισοπεδώνουν την περιοχή πριν από κάθε επίθεση.

Απαραίτητη θα είναι η καθολική τοπική αεροπορική υπεροχή, Αεροπορία και πυραύλους.

Η κίνηση των αρμάτων και μηχανοκινήτου Πεζικού και αεροκίνητων μονάδων θα γίνεται στο «κενό».

Ένα τέτοιο παράδειγμα είχαμε στον Πόλεμο του Κόλπου (1990-1991), "Καταιγίδα της Ερήμου" (Desert Storm). Ο πόλεμος ήταν 30 ημέρες ανηλεείς βομβαρδισμοί και στην ουσία καταστροφή όλου του στρατιωτικού υλικού του αντιπάλου. Ακολούθησε ένας υπερκερωτικός ελιγμός, τριών ημερών, του στρατού στο έδαφος.

Εξ ου και το σλόγκαν: «Η Αεροπορία έκανε τον πόλεμο, ο Στρατός την παρέλαση και το Ναυτικό την δεξίωση»...

Ίσως να είναι και πόλεμοι μόνο βομβαρδισμών, βέβαια όχι και τελείως άγνωστοι στην Ιστορία.

Η κατάληψη εδαφών, όταν αυτό θα είναι απαράβατο ζητούμενο,  θα απαιτεί προώθηση τμημάτων.

Η κάθε περίπτωση.

Βέβαια στην στρατιωτική τέχνη υπάρχουν Αρχές, δεν υπάρχουν απαράβατα Δόγματα.

Η κάθε συγκεκριμένη αποστολή, στο συγκεκριμένο έδαφος και με συγκεκριμένες δυνατότητες του εχθρού θα ορίζουν σε κάθε περίπτωση το δέον γενέσθαι.

Τελικά, ένα καλό τυφέκιο, ένα καλό αντιαρματικό, ένα αξιόπιστο αντιαεροπορικό, ένα Drone, και πολλά πυρά παντός τύπου, θα αποτελούν πάντα μια καλή βάση κυρίως για έναν αμυνόμενο.

Το κλασικό Πυροβολικό με το αβάκιο να μην το υποτιμήσουμε ποτέ. Δεν παρεμβάλλεται και το βλήμα όταν φύγει από τον σωλήνα, δεν αντιμετωπίζεται, θα πλήξει το σημείο στο οποίο σκοπεύτηκε.

Δυνατότητες.

Η στρατιωτική εκτίμηση βασίζεται στις πραγματικές δυνατότητες των αντιπάλων. Ούτε σε προθέσεις, ούτε στα θέλω τους.

Η δυνατότητα έχει τρία στοιχεία:

- Να έχεις τα μέσα.

- Να έχεις κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό.

- Να έχεις την βούληση, την θέληση να το κάνεις.

Αν κάποιος άρει έστω ΕΝΑ από αυτά, εξαλείφει την δυνατότητα.

Κάμψη της θελήσεως.

Η Διπλωματία πάντα προσπαθεί να επιβάλει την θέλησή της επί του αντιπάλου.

Με τον πόλεμο, σαν συνέχεια της διπλωματίας με βίαια μέσα, επιδιώκεται η βίαια επιβολή της θελήσεως της.

Με έναν ανελέητο βομβαρδισμό μπορεί να επιφέρει την κάμψη της θελήσεως για αντίσταση και την αποδοχή ότι κάθε παραπέρα αντίσταση είναι ανώφελη και μάταια.

Να οδηγεί τον αντίπαλο στο συμπέρασμα ότι οι συνέπειες της αντιστάσεως θα είναι ανθρωπιστικά και οικονομικά αβάστακτες.

Κάπου εκεί πάει και το Ουκρανικό. Οι καταστροφές θα είναι τέτοιες που κανείς δεν θα θέλει τις περιοχές, όπου έγιναν επιχειρήσεις.

Έτσι θα υπάρχει πάντα το πρόβλημα στους απελευθερωτικούς αγώνες, όπου θα υπάρχει εγγενώς το ενδιαφέρον για τους αμάχους και τις υποδομές. Οι Ρώσοι στην Ουκρανία έχουν ένα ανάλογο πρόβλημα.

Επιχειρήσεις σε αστικό περιβάλλον.

Για να μπουν άρματα σε αστικό περιβάλλον θα πρέπει να έχει ισοπεδωθεί με βομβαρδισμούς, σαν να πέρασε ανεμοστρόβιλος, ένας διάδρομος πλάτους τουλάχιστον 6-8 Km.

Αυτό θα το δούμε αν προσπαθήσουν να μπουν οι Ρώσοι σε πόλεις, όπως στο Χάρκοβο ή στο Κίεβο.

Το είδαμε στην Μαριούπολη.

Το Κίεβο και η Οδησσός είναι παραδοσιακές πόλεις με πολιτισμό και κουλτούρα αιώνων και έτσι παρουσιάζουν προβλήματα εφαρμογής αυτής της μεθόδου.

Η Μαριούπολη ήταν βιομηχανική πόλη, χωρίς ενδιαφέρον εθνολογικής ομοιογένειας, με διάφορες εθνότητες που δεν έχαιραν της εκτίμησης αμφοτέρων των αντιμαχομένων. Ίσως και ευκαιρία εθνοκαθάρσεως.

Έτσι αποτέλεσε την ευκαιρία του "παραδείγματος". Οι Ρώσοι πάντα δείχνουν "παιδευτικά" τον "τρόπο", τι δλδ θα εφαρμοστεί και θα ακολουθήσει.

Το Κίεβο προσφέρεται για προσβολή μόνο από την δυτική πλευρά του, όπου το βάθος ενεργείας είναι μικρότερο και οι οικισμοί νεότεροι**.

Πρέπει να σημειωθεί ότι οι Ρωσικές δυνάμεις έδειξαν ότι είχαν διαταγές με σημαντικούς περιορισμούς στην εφαρμογή της πολεμικής ισχύος και στην χρήση πυρών.

Μάλλον θέλανε ένα πρότυπο σαν την καταστολή της Ουγγαρίας το 1956, την εισβολή στην Τσεχοσλοβακία το 1968 και τις απειλές για εισβολή στην Πολωνία (δεκαετία του ‘80, γεγονότα με τον Λεχ Βαλέσα).

Βέβαια τα πράγματα κύλησαν αλλιώς.

 

 

* ΤΟΜΠ είναι τεθωρακισμένο όχημα μεταφοράς προσωπικού. Μεταφέρει το προσωπικό, που όταν χρειαστεί αποβιβάζεται και πολεμάει.

  ΤΟΜΑ είναι τεθωρακισμένο όχημα μάχης. Το προσωπικό έχει και την δυνατότητα να μάχεται ενώ βρίσκεται και επί αυτού.

 

** Ακόμη το προεδρικό μέγαρο και το διοικητικό κέντρο βρίσκονται δυτικά του ποταμού. Τέλος, στο τμήμα του Κιέβου ανατολικά του ποταμού, υπάρχουν δυσκολίες κινήσεως λόγω ύπαρξης αρκετών παραποτάμων.