Ερντογανική Ψευτοαυτοκρατορία και Εμείς

Άρθρο Γνώμης

Κάποιος μου έγραψε: "Ο Ερντογάν και η συντροφιά του έχει όραμα να κάνει την Τουρκία ισλαμική υπερδύναμη, να υπερβεί τον Κεμάλ και να ηγηθεί διεθνώς όλων των Ισλαμιστών".

Κάποιες σκόρπιες σκέψεις για περαιτέρω συλλογισμό.

Πράγματι ο Ερντογάν θέλει να υπερβεί τον Κεμάλ. Είναι η πιο σωστή και σοφή τοποθέτηση, που πρέπει να κατανοήσουμε ώστε να έχουμε καθαρή εικόνα για αυτά που συμβαίνουν κοντά μας.

Θέλει να υπαχθεί και να θεωρείται Μεγάλη Δύναμη. Μπορεί; Μάλλον όχι, αλλά το προσπαθεί.

Ποια τα χαρακτηριστικά της σημερινής Τουρκίας;

- Προσπαθεί να μιμηθεί, μάλλον άκομψα και γελοία, το τι κάνει μια Μ. Δύναμη:

- Έχει έναν ευμεγέθη στρατό, αλλά ανίκανο για οποιαδήποτε ενέργεια.

- Προσπαθεί να κάνει εξοπλισμούς, που όμως ελέγχονται από "ανταγωνιστές" και κολλάνε.

- Έχει πολεμική βιομηχανία, που παράγει μέσα, μέσης αξίας, αλλά δεν έχει ικανό προσωπικό να τα χειριστούν.

- Δίνει στρατιωτικό εξοπλισμό και στρ. συμβούλους σε άλλα κράτη. Μάλιστα σε αρκετά και στην ευρύτερη περιοχή. Με τι αποτελέσματα άγνωστο, μάλλον μηδαμινό, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπεται αυτή η δραστηριότητά της.

- Δημιουργεί την έννοια των δορυφόρων κρατών, όχι με απόλυτη επιτυχία.

- Προωθεί την πρακτική των "Πολέμων δι΄ Αντιπροσώπων", σχετικά ανεπιτυχώς.

- Δεν έχει σκοπό να πολεμήσει η ίδια. Άλλωστε ποια υπερδύναμη πολέμησε ποτέ η ίδια; Στη καλύτερη περίπτωση, πολέμησαν με στρατευμένους μισθοφόρους από τις αποικίες, ή όγδοης γενιάς μαύρους άνεργους υπηκόους. Πόσες φορές και η Ελλάδα δεν ήταν ο "αντιπρόσωπος" τους; Στον Α΄ΠΠ, στον Β΄ΠΠ, στο Ελ Αλαμέϊν, στο Ρίμμινι, στην Κορέα...;; (Μόνο ο Μεταξάς αντιτάχθηκε για την εκστρατεία της Καλλίπολης, ακόμη και για την Μικρασιατική Εκστρατεία, αλλά και δεν δέχθηκε Αγγλικό καπέλωμα το ΄40). Το μετά τον Μεταξά "καπέλωμα" το ζήσαμε.

- Θα αποφύγει τον Πόλεμο, την σύρραξη με όποιο τρόπο και όποιο μέσο. Θέλει να τα πάρει όλα με διαπραγματεύσεις, με παζάρια.

- Το χειρότερο σενάριο σε μια "πήλινη αυτοκρατορία" είναι να πολεμήσει και να χάσει ή έστω να υποστεί ένα κτύπημα ή ήττα έστω σε περιορισμένο χώρο. Κατακρημνίζεται ο Μύθος της Αυτοκρατορίας.

- Έχει ισχυρότατα διπλωματικά επιτελεία (άραγε όλη η φαναριώτικη ικανότητα, έμεινε ανατολικά του Έβρου;), που μελέτησαν ίσως όλο το παγκόσμιο πλέγμα και μετέφεραν ότι ταιριάζει στην Τουρκία. Όπως πχ: μπαίνουν όλοι στην Συρία, μπαίνει και αυτή. Η Κίνα παραβιάζει την ΑΟΖ, παραβιάζει και αυτή. Η Ρωσία μπαίνει στην Ουκρανία, μπαίνει και αυτή με όμοιο τρόπο στην Ζώνη της Συρίας.

- Προσπαθεί να αναπτύξει την οικονομία της, αλλά με σάπιες βάσεις. Οι Αμερικάνοι απέδειξαν ότι μπορούν να της τραβήξουν το χαλί όποτε θέλουν.

- Αναπτύσσει το ενεργειακό της εμπόριο (νόμιμο, παράνομο και κλεμμένο), προσπαθώντας να είναι ενεργός παράγοντας στο διεθνές παιχνίδι. Με σχετική επιτυχία.

- Κάθισε σχεδόν σαν ισότιμος (περίπου σαν επαρχιώτης εις Παρισίους) συνομιλητής, σε διεθνείς συσκέψεις. Βέβαια πάντα δεχόμενη την περιφρόνηση και τον χλευασμό των Μεγάλων.

Μοιάζει με έναν αρχοντοχωριάτη, που προσπαθεί, φυσικά ανεπιτυχώς και γελοία, να σταθεί σε ένα περιβάλλον παραδοσιακών ευγενών αριστοκρατών. Όμως το γελοίο του πράγματος δεν παύει να είναι ενοχλητικό και επικίνδυνο, όπως ένας αυθάδης φασαρτζής ψευτόμαγκας σε μια γειτονιά.

Πουθενά δεν φαίνεται να εδραιώνει την θέσει του. Παντού πληγές που αιμορραγούν. Ένα κεντρικό κράτος όταν εξαπλώνεται ακτινοειδώς γύρω του, είναι φυσικό να εξασθενεί, φθείρεται και να φθίνει. Σαν τον Χίτλερ.

Ποια όμως η δική μας στάση;

Τα δεδομένα είναι αυτά.

1ο. Είναι ένας γίγαντας με χάρτινα πόδια, κτισμένος στην άμμο, χωρίς έδραση και θεμέλια.

2ο. Μια σταθερή, σθεναρή και αποφασιστική στάση και αντίδραση είναι πλέον η μόνη και ενδεδειγμένη θέση.

3ο. Δεν ακολουθεί την παραδοσιακή τακτική της πολεμικής σύγκρουσής.

4ο. Πρέπει να καταλάβουμε τον τρόπο σκέψης και ενεργείας τους.

5ο. Να αναπτύξουμε αντίστοιχες δυνατότητες και δράσεις. Ο παραδοσιακός πολεμικός κανόνας εξακολουθεί να έχει την αξία και εφαρμογή του. "Ο εχθρός του άρματος, είναι το άρμα".

6ο. Να αναπτύξουμε, να εθιστούμε στον "Μη Πόλεμο", στον "Ψυχρό Πόλεμο", στον "Ασυμβατικό Πόλεμο".

7ο. Χρειαζόμαστε ισχυρή, δραστήρια και "έξυπνη" Διπλωματία και Διεθνή Νομική υποστήριξη αυτών των ενεργειών μας.

8ο. Ανάπτυξη, εκπαίδευση και λειτουργία τέτοιων μεικτών επιτελείων (Διπλωματών και στρατιωτικών), διαχειρίσεως αυτών των καταστάσεων.

9ο. Η κλασική μορφή της Διπλωματίας με συμμαχίες και συνεργασίες παραμένει πάντα απαραίτητη προϋπόθεση, ασχέτως ότι δεν θα πρέπει να προσβλέπουμε ποτέ σε ουσιαστική βοήθεια, ίσως και στενή επιτήρηση των όποιων τμημάτων και αποστολών.

10ο. Η Εθνική ή Κρατική Ισχύς, είναι ένα δίπολο, άθροισμα, της Οικονομικής και της Στρατιωτικής Ισχύος, που η μεταξύ τους κατανομή είναι Τέχνη και Ταλέντο του πολιτικού Ηγέτου, με διπλωματικά και οικονομικά επιτελεία του.

Ο Ηγέτης και τα επιτελεία του, εκτός από οικονομικοί τεχνοκράτες πρέπει να έχουν και αίσθηση των στρατιωτικών εννοιών. Αλλιώς "χωλαίνει το πράγμα".

Για πολλά χρόνια η Στρατιωτική Ισχύς αδυνατίστηκε, για χάρη της Οικονομικής Ισχύος. Κάποιες στιγμές είναι αδήριτη ανάγκη να αποκατασταθεί το ισοζύγιο. Δεν μπορεί να είναι σκοπούμενο να είσαι οικονομικά εύρωστος και υπόδουλος.

Τρόποι υπάρχουν. Πολλοί έχουν περιγραφεί. Υλοποιήσιμοι και δυνατοί. Κάποιον να τους εφαρμόσει χρειάζεται.

Και ας μη κρυβόμαστε, στεκόμαστε στρατιωτικά και  Εθνικά αξιοπρεπείς, με ότι πήραμε με την "Αγορά του Αιώνα" του Τσοχατζόπουλου.

Ας υπάρξει λοιπόν μια επόμενη αξιοπρεπής προμήθεια για την Εθνική μας αξιοπρέπεια, χωρίς προμήθεια...