Άρθρο γνώμης Εύας Παυλίδου (1) Αναδημοσίευση (2)
«ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟ
Σκέφτηκα πολύ πριν δημοσιεύσω αυτό το κείμενο. Τελικά αποφάσισα να το κάνω σκεπτόμενη πως όποιος δεν καταλάβει την ουσία και το λόγο ύπαρξης του, η ντροπή θα είναι δική του.
Η μέρα μου σήμερα ήταν σχεδόν εφιαλτική.
Αν και επρόκειτο για την καθιερωμένη μου φαρμακευτική έγχυση που κάνω κάθε μήνα ,οι καταστρεμμένες από τη πολυετή χρήση φλέβες μου δεν είχαν διάθεση να συνεργαστούν με αποτέλεσμα να σπάζουν, λες και είναι από γυαλί.
Χρειάστηκε να με τρυπήσουν εφτά φορές και να παραμιλούν νοσηλευτές και αναισθησιολόγοι με την περίπτωση μου. Δε θα σου κρύψω ότι μετά την τέταρτη προσπάθεια είχα καταρρεύσει από τον πόνο. Τα δάκρυα με έπνιγαν ενώ το υπέροχο προσωπικό της κλινικής που με γνωρίζει πια, μου ζητούσε συγνώμη λες και ευθυνόταν για την κατάσταση μου.
Όταν πια έμεινα μόνη στο θάλαμο ξέσπασα σε λυγμούς, ένιωθα πως με στράγγιξε ψυχικά ο πόνος. Απο τη μια οι νευραλγικές κρίσεις και σήμερα αυτό.
Και τώρα τι;...κάθε φορά θα αντιμετωπίζω τέτοιο πρόβλημα; Ένιωσα απελπισία, μοναξιά και κρύο ...όλα αυτά με τα οποία σε τυλίγει η κατάθλιψη και ο φόβος.
Το μεσημέρι επέστρεψα σπίτι ράκος και με εξαιρετικά μειωμένη κινητικότητα. Μπήκα στην κρεβατοκάμαρα μου και έκλαψα σαν μικρό παιδί. Φώναζαν τα σωθικά μου, τα χέρια μου πονούσαν αφόρητα από τις πληγές. Τα πόδια μου πέτρωσαν και δεν συνεργαζόταν με το υπόλοιπο σώμα. Η ψυχή λύγισε μετά από πολλά χρόνια ένιωθε γυμνή.
Κανένας δεν έχει αυτή την εικόνα για μένα. Μάλιστα πολλοί που με βλέπουν σε διάφορες δραστηριότητες και νομίζουν ότι πια δε νοσώ, ενώ άλλοι που δε το γνωρίζουν ούτε καν φαντάζονται πως πάσχω από ΣκΠ.
Όλα αυτά φυσικά γιατί εγώ το επέλεξα για τη ζωή και την εικόνα μου. Γιατί δεν με εξυπηρετεί σε τίποτα ο οίκτος, η λύπηση και η μοιρολατρία. Γιατί επιλέγω να είμαι ευτυχισμένη και να γεύομαι τις χαρές της ζωής με την οικογένεια και τις τέχνες μου με ένταση.
Η ζωή μου είναι αγρίως απίθανη όπως έλεγε και η σπουδαία Μαργαρίτα Καραπάνου μα δεν την απορρίπτω και δεν την οικτίρω.
Ζω 5-10 μέρες το μήνα στο κρεβάτι και τις άλλες μάχομαι να ζω με ποιότητα.
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΚΥΡΙΑ ΑΧΤΣΙΟΓΛΟΥ γιατί σας απαγορεύετε να πετάτε σαν την τρίχα από το ζυμάρι -αυθαίρετα και με ευκολία-χιλιάδες ασθενείς με Σκλήρυνση Κατά Πλάκας;
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ γιατί δικαιούμαι να ζω σχεδόν όπως εσείς;
Όχι, δε ζητώ να έχετε ευαισθησία ,ούτε να μας λυπηθείτε.
ΑΠΑΙΤΩ να αξιολογείτε μετά από επιστημονική έρευνα και με απόλυτη προσοχή όταν αποφασίζετε να καταργηθούν από το ΦΕΚ για τα ΚΕΠΑ άτομα που ταλαιπωρούνται με ανήκεστες παθήσεις και είναι ανίκανα για εργασία.
Και μην μου πείτε ότι δεν τους καταργήσατε γιατί συμπεριλάβατε την Παραπάρεση διότι αναπηρία δεν είναι μόνο η κινητική και η ΣκΠ προκαλεί αρκετές, ορατές και αόρατες.
Μη μου πείτε πως δεν έχετε ιδέα για τους ασθενείς που ενώ πριν δυο χρόνια πήραν 80% σήμερα τους δίνουν 57% σαν να έκανε το θαύμα ο γιαραμπί και θεραπεύτηκαν.
Μήπως δε γνωρίζετε πόσα χρήματα δαπανεί μηνιαίως για τη θεραπεία του ένας ασθενής; Για εργοθεραπείες, για ψυχική υποστήριξη, φάρμακα για τους πόνους ή την κατάθλιψη.
Δε γνωρίζετε πως αρκετοί πηγαίνουν σε ιδιωτική κλινική γιατί δε μπορούν να ανέχονται την κατάσταση στα δημόσια και τη δικαιολογία "μας τέλειωσαν οι γάζες τα βαμβάκια ,οι πλαστικές βελόνες κτλ";
Είναι η ώρα να αναθεωρήσετε για το έγκλημα αυτό και επιτέλους να λογοδοτήσετε για το τρόπο εξέτασης που διεξάγεται στις επιτροπές, με τους γιατρούς να ειρωνεύονται τον εξεταζόμενο και να κάνουν ερωτήσεις που δεν περιορίζονται στο ιατρικό πλαίσιο αλλά ενέχουν μισανθρωπιά και ύφος όπως της κουτσομπόλας γειτόνισσας. -ποιός σας κάνει δουλειές στο σπίτι, γιατί θέλετε τη σύνταξη;-
Είναι η ώρα να σας διδάξουμε ΖΩΗ ,ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.
Γιατί ναι, εγώ μπορεί σήμερα να λύγισα.. να ένιωσα ένα τίποτα μπροστά στον πόνο μα ξέρω το δρόμο που θα με οδηγήσει στο ΦΩΣ και αυτό μου αξίζει, μου ανήκει. Δεν το διαπραγματεύομαι και δε θα το ζητιανέψω από κανέναν!»
[Ε.Παυλίδου] 5/02/2018 Θεσσαλονίκη
_________________
(1) Εύα Παυλίδου : https://www.facebook.com/eva.darko.14?lst=100000469659489%3A100002081292117%3A1518027766
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου