Ιωάννης Μαλτέζος
08.43΄11΄΄9/9/2024
πάνω στήν ἄμμο κένταγε, μέ φῶς τ’ ἀποσπερίτη,
τήν κίνησή σου κι ἔσπερνε, ‘πως γεωργός τό στάρι,
μιά ἕλξη ἀπερίγραπτη, σάν ἠλεκτρομαγνίτη,
Ιωάννης Μαλτέζος
08.43΄11΄΄9/9/2024
πάνω στήν ἄμμο κένταγε, μέ φῶς τ’ ἀποσπερίτη,
τήν κίνησή σου κι ἔσπερνε, ‘πως γεωργός τό στάρι,
μιά ἕλξη ἀπερίγραπτη, σάν ἠλεκτρομαγνίτη,
Ποίημα του Ιωάν. Μαλτέζου
Τῆς σιωπῆς οἱ ἄνεμοι τοῦ χτές κλωθογυρίζουν
καί φέρνουνε τούς ψίθυρους, ἀπ’ τά βουνά τά πέρα,
ἐκεῖνα τῆς Ἠπείρου μας,πού πάντα μᾶς θυμίζουν,
τό χρέος τ’ ἀνεκπλήρωτο καί τήν κραυγή “ἀέρα”.
Ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου
08.26΄27΄΄10/3/2022
Κοίτα
τά μάτια πού ‘πλασε, ὁ Κύριος τῆς Κτίσης
κι ἄν
σοῦ βαστᾶ καί τό μπορεῖς, μήν κλάψεις μήν δακρύσεις,
σάν βλέπεις
τό παράπονο καί τό βουβό τό κλᾶμα,
πώς προσπερνᾶ κανείς χωρίς, νά πορευτεῖ ἀντάμα;
Ποίημα του Ιωάννη Μαλτέζου.
18.41΄41΄΄7/3/2022
Κρῦο
βροχή καί ἄνεμος καί κατά τόπους χιόνια
κι ὁ
διπλανός μας πόλεμος, ὁ κόσμος ὁ δικός μας,
μέ κυβερνήσεις
χάρτινες, ἀπάνθρωπες καί πιόνια,
ἑνός κακοῦ πού σέρνεται καί πού μισεῖ τό φῶς μας
Ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου
Σκιές, Ἥλιος καί κτίρ-ι-α, καί δρόμοι καί εἰκόνες
καί μιά γενιά ὁλόκληρη, στοῦ χρόνου σκαλωμένοι,
τ’ ἀπότομο σταμάτημα, ἀνάμεσα στίς ζῶνες,
τ’ ἀπόκοσμου λυκόφωτος, σάν μιά πατρίδα ξένη,
Ποίημα Γρηγορίου Νταβαρίνου (25 Mαρ 2013 - Αθήνα)
ποίημα Ιωάννου Μαλτέζου (21.38΄34΄΄26/2/2021)
Γαλάζιο μπλέ ἀνέβλυζε, σά μῦρο ἁγιασμένο,
ἡ γῆς αὐτή κι ἡ θάλασσα καί σκέπαζε τήν πλάση
καί φῶς ἀκτινοβόλαγε, γαλάζιο, βελουδένιο,
νά γίνει μπλέ ἡ ὕπαρξη καί μές στό μπλέ ν’ ἁγιάσει….
Κι ἄσπρα γαλάζια ξώκκλησα, κοσμοῦσαν ἀκρωτήρια,
κορφές λαγκάδια ἁλσύλλ-ι-α καί μύρια ξερονήσια
κι οἱ Οὐρανοί στολίζανε, δέν ξέρω πώς… μυστήρια…
πάντα μέ μπλέ τούς τρούλους τους, μπλέ ξέχειλο περίσσεια…
κι αὐτό τό γαλανόλευκο, τό μπλέ μέ τ’ ἄσπρο ἀντάμα,
σημαία καί πατρίδα μας, πάντα θέ νἆν Ἑλλάδα
καί λευτεριᾶς τό φλάμπουρο, φτειαγμένο ἀπ’ τό κράμα
Ποίημα του Ιωαν. Μαλτέζου
Τό φῶς λιακάδας ἔπαιζε, μέ νότες μελωδίας,
σάν λύρα πού τήν χάιδευαν, τ’ Ἀπόλλωνα τά χέρια
καί παίζοντας στραφτάλιαζε καί γίνονταν μανδύας,
στά κύματα τῆς θάλασσας καί μύρια φῶς… ἀστέρια….
23 Αυγ. 2011 - Θεσσαλονίκη
Θούριος των Ελλήνων νέος,
των Μινύων1 απελπισμένων.
Μέχρις εδώ το άλγος2 έως
των Δαναών3 των οργισμένων.
Ποίημα Ιωάν. Μαλτέζου.